فرهنگ شریف، (زادهٔ ۱۳۱۰ در آمل- درگذشتهٔ ۱۷ شهریور ۱۳۹۵ در تهران)، نوازنده صاحب سبک تار اهل ایران بود. وی از چهار سالگی تحت تأثیر آموزش موسیقی به وسیلهٔ پدرش و نیز رفت‌وآمد بزرگان موسیقی به منزل آن‌ها خصوصاً عبدالحسین خان شهنازی برادر علی اکبرخان شهنازی، موسیقی را فرا گرفت. پدر فرهنگ شریف دکتر داروساز بود و با اهل هنر نیز معاشرت ...

شیدا جاهد با نام اصلی امجدالملوک جاهدیان (درگذشتهٔ ۹ اسفند ۱۳۹۴) خوانندهٔ پیشکسوت موسیقی سنتی اهل کشور ایراناست.وی همسر مسعود جاهد، از نوازندگان سرشناس است. شیدا جاهد از بنیان‌گذاران «گروه موسیقی ...

شاهرخ شاهید
اطلاعات پس‌زمینه
نام اصلی	شاهرخ شاهید
نام مستعار	شاهرخ
تولد	۱۰ آذر ۱۳۳۲ (۶۲ سال) تهران
ملیت	ایران
سبک‌(ها)	موسیقی پاپ، سنتی

شاهرخ شاهید...

حسن یوسف‌زمانی (زادهٔ ۱۳۱۰ در سنندج- درگذشتهٔ ۱۳۸۸ در کانادا) آهنگساز، نوازنده و رهبر ارکستر ایرانی است. حسین یوسف‌زمانی برادر اوست.

زندگی

وی تحصیلات ابتدایی را در سنندج گذراند و آموختن موسیقی را در سن ۱۵ سالگی در مدرسه موزیک نظام همین شهر آغاز کرد و شروع به ...

حسین یوسف زمانی زادروز ۱ شهریور ۱۳۱۲ سنندج اهل کشور  ایران درگذشت ۱۰ دی ۱۳۹۲ (۸۰ سال) تهران کار(ها) آهنگ‌ساز، نوازنده ویولن، مدرس ویولن ساز(ها) ویولن تحصیلات لیسانس کنسرواتوآر ۱۳۴۸ شاگرد خوتسیف، واهیک خوجایان استاد دانشکده موسیقی نظام آلبوم سرشناس سوئیت سمفونی سوگ سهراب

حسین یوسف‌ زمانی آهنگساز و نوازنده ویلن در یکم شهریورماه سال ۱۳۱۲ در سنندج به دنیا آمد.

او که با برادر بزرگترش  حسن یوسف‌زمانی دو سال فاصله سنی دارد، در همان اوان کودکی پدرشان را از دست دادند و  به همین دلیل از نوجوانی با کار تحصیل همزمان زندگی خود را به پیش بردند.

وی فارغ‌التحصیل مدرسه موزیک نظام و کنسرواتور عالی موسیقی ...

جلیل شهناز جلیل شهناز اطلاعات هنرمند زادروز ۱ خرداد ۱۳۰۰ اصفهان اهل کشور ایرانی درگذشت ۲۷ خرداد ۱۳۹۲ (۹۲ سال) تهران سبک‌ها موسیقی سنتی ایرانی کار(ها) نوازنده ساز(ها) تار

جلیل شهناز (زادهٔ ۱۳۰۰ در اصفهان – درگذشتهٔ ۲۷ خرداد ۱۳۹۲ در تهران)، یکی از سرشناس‌ترین نوازندگان تار و سه تار سدهٔ اخیر در ایران بود

زندگینامه

جلیل شهناز، در سال ۱۳۰۰ در اصفهان به دنیا آمد. تقریباً همه اعضای خانواده وی با موسیقی آشنایی داشتند و در رشته‌های مختلف هنر از جمله تار، سه‌تار، سنتور و کمانچه به مقام استادی رسیدند. پدرش «شعبان خان» علاقه وافری به موسیقی اصیل ایرانی داشت و علاوه بر تار که ساز اختصاصی او بود، سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت. عموی او غلامرضا سارنج هم از نوازندگان کمانچه بود.

غلامحسین بنان، (اردیبهشت ۱۲۹۰، تهران - ۸ اسفند ۱۳۶۴، تهران) خواننده ایرانی است که از سالهای ۱۳۲۱ تا دهه ۵۰ در زمینه موسیقی ملی ایران فعالیت داشت. او عضو شورای موسیقی رادیو، استاد آواز هنرستان موسیقی تهران و بنیان‌گذار انجمن موسیقی ایران بوده‌است.

غلامحسین بنان
زادروز	اردیبهشت ۱۲۹۰ تهران
درگذشت	۸ اسفند ۱۳۶۴ (۷۴ سال) بیمارستان ایرانمهر تهران
پیشه	خواننده

شهرام ناظری (زادهٔ ۲۹ بهمن ۱۳۲۸ در کرمانشاه) خواننده، موسیقی‌دان و استاد موسیقی ایرانی، کردی و موسیقی مقام ایرانی است. ناظری در بیشتر آثار خود از شعرهای مولانا بهره برده‌است و طی ۳۰ سال فعالیت توانسته سبک جدیدی از موسیقی که آمیخته به ادبیات حماسی و عرفانی ایران است را بوجود آورد. ناظری علاوه بر بهره گیری از شعرهای مولوی در زمینهٔ استفاده و استوارسازی شعر معاصر پارسی بر روی موسیقی سنتی ایرانی نیز پیشرو بوده‌است. وی تاکنون بیش از ۴۰ آلبوم موسیقی منتشر کرده‌است.

شهرام ناظری کنسرت مادرید ۲۰۱۱

اطلاعات هنرمند
نام اصلی	شهرام ناظری
زادروز	۲۹ بهمن ۱۳۲۸ کرمانشاه-ایران
اهل کشور	ایران
سبک‌ها	موسیقی سنتی ایرانی،کردی موسیقی مقام ایرانی
کار(ها)	خواننده و استاد آواز
ساز(ها)	سه‌تار
مدت کار	از ۱۳۵۴ تا کنون

سازهای برجسته   سه تار

حاج قربان سلیمانی (۱۲۹۹ - ۳۰ دی ۱۳۸۶)، بخشی و نوازنده دوتار و خواننده موسیقی محلی شمال خراسان بود.

وي از استادان مسلم موسيقي مقامي يا نوايي ايران و از معدود بازماندگان "بخشي" در خطه خراسان بود.

"موسيقي مقامي و يا نواحي" به نوع خاصي از موسيقي سنتي گفته مي‌شود كه بر اساس فرهنگ، سنن بومي و محلي يك منطقه جغرافيايي بوجود آمده، سينه به سينه و نسل اندر نسل به آيندگان منتقل مي‌شود.

در گذشته موسيقي مقامي را در زمان جشن، عزا، كاشت، داشت و برداشت محصول و نيز مراسمي مشابه مي‌خواندند كه گاه اين موسيقي با حركات موزون و خاصي تركيب شده و رقص محلي را خلق مي‌كرد.

در فرهنگ خراسان "بخشي" به كسي گفته مي‌شود كه تمامي مراحل ارتقا علمي در زمينه موسيقي مقامي يعني "ساخت ساز(دو تار)، نقالي، سرايندگي و خوانندگي اشعار و نيز تاريخ نتها را" بلد باشد.

حاج قربان در علی‌آباد قوچان به دنیا آمد. او زیر نظر پدرش کربلایی رمضان، که خود از دوتارنوازان مشهور شمال خراسان بود، نواختن دوتار را آموخت و بعد از مرگ پدرش از بخشی‌های شمال خراسان همچون خان‌محمد، عِوَض (عیوض) و غلامحسین تعلیم گرفت.

حاج‌قربان به سه زبان ترکی، کردی و فارسی آواز می‌خواند.

وی در سال ۱۳۴۵ به دلیل توصیهٔ یکی از متشرعین، دست از موسیقی کشید؛ ولی در سال ۱۳۶۲، دوباره نواختن را آغاز کرد.

حاج قربان در کنسرت‌هایی در ایران و خارج از ایران شرکت کرد و یک آلبوم از آثار او منتشر شد. وی همچنین به کشورهای بسیاری مانند پرو، هلند، تونس، ترکیه، بلژیک، انگلستان، سوئیس، کلمبیا، اکوادور، پاناما، فرانسه و چند شهر آمریکا نیز سفر کرد.

از جمله افتخارات وی می‌توان به کسب مقام اول جشنوارهٔ موسیقی لیون فرانسه و همچنین احراز مقام ستارهٔ جشنواره اوینیون فرانسه اشاره کرد. وی ده‌ها اجرای دوتارنوازی در کنسرت‌های موسیقی کشورهای اروپایی، آسیایی و امریکا داشت

حاج قربان در داخل کشور هم مقام‌های برتر جشنوارهٔ موسیقی فجر ایران بین سال‌های ۶۹ تا ۷۱ را به دست آورد و دوازده دورهٔ متوالی داور ثابت جشنواره‌های موسیقی مقامی کشور بود همچنین وی نشان درجهٔ دو فرهنگ و هنر را نیز از سیدمحمد خاتمی رییس جمهور وقت، دریافت کرد.

او در آلبوم شب، سکوت، کویر، با شجریان همکاری کرد.

حاج قربان در سال ۱۳۸۵ در نخستين همايش آواها و نواهاي خراسان كه در كاشمر برگزار شد، طي مراسمي با اهداي دو تارش به پسرش عليرضا سليماني كه او نيز از استادان بزرگ موسيقي مقامي است با موسيقي وداع کرد.

درگذشت

قربان سليماني استاد پيشكسوت موسيقي مقامي خراساني يكشنبه ۳۰ دي ۱۳۸۶ در سن ۸۷ سالگي در قوچان دارفاني را وداع گفت.

صفار هرندی، محمدرضا شجریان، محمد حسین احمدی (مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد وقت)، عثمان محمدپرست در پیام‌های جداگانه به خانواده وی و جامعه موسیقی پیام تسلیت فرستادند. محمد حق‌گو (نوازندهٔ دوتار و مدرس دانشگاه) با ابراز تاسف از درگذشت استاد دوتار خراسان، حاج‌قربان سلیمانی با بیان این مطلب افزود: مرگ امثال حاج‌قربان واقعا اسباب تاسف است.

*****************************

آقای حمیدرضا سیدی قوچان عتیق در نظرات این پست درباره استاد این مطلب را فرستاده اند که عیناً منتشر میشود :

قربان سلیمانی معروف به حاج قربان پیشکسوت دوتار نواز ایران در سال ۱۲۹۹ در روستای علی‌آباد قوچان به دنیا آمد.

او از کودکی به دو تار نوازی علاقه داشت و افتخارات زیادی در عرصه‌های داخلی وخارجی به دست آورد که کسب مقام اول جشنواره موسیقی لیون فرانسه، احراز مقام ستاره جشنواره آوینیون فرانسه، اجرای ده‌ها دوتار نوازی در کنسرت‌های موسیقی کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکا از آن جمله است.

قربان سلیمانی در داخل کشور هم مقام‌های برتر جشنواره موسیقی فجر ایران بین سال‌های ۶۹ تا ۷۱ را به دست آورد و ۱۲ دوره متوالی داور ثابت جشنواره‌های موسیقی مقامی کشور بود.

این نوازنده چیره‌دست خراسانی از دست سیدمحمدخاتمی رییس جمهوری وقت نشان درجه ۲ فرهنگ و هنر دولتی دریافت کرده بود.

قوت در پنجه و انگشت‌گذاری شفاف از جمله ویژگی‌های بارز حاج قربان سلیمانی بود.

حاج قربان درسال ۱۳۸۵ با اهدای دو تارش به پسرش علیرضا سلیمانی با موسیقی وداع کرد.

قربان سلیمانی استاد پیشکسوت موسیقی مقامی خراسانی یکشنبه ۳۰ دی ۱۳۸۶در سن ۸۷ سالگی در قوچان دارفانی را وداع گفت.



#خبرنگارفضای_مجازی‌_قوچان
#حمیدرضاسیدی_قوچان_عتیق
تلگرام
🆔 T.me/hamidreza42643
اینستاگرام
🆔 www.instagram.com/hamidrezaseyedi1364

محمدرضا لطفی (۱۷ دی ۱۳۲۵، گرگان ) نوازندهٔ سرشناس تار، ردیف‌دان و موسیقی‌دان ایرانی است.

زندگی

محمدرضا لطفی در سال ۱۳۲۵ در شهر گرگان به دنیا آمد. از كودكي علاقه اي خاص به موسيقي داشت . برادرش تار مينواخت و همين دليلي شد براي اينكه محمدرضا كه حالا نوجوان پانزده ساله اي بود ، شروع به آموختن  تار كند . استعداد ستودني او در موسيقي سبب شد تا در پيمودن راهش ، سرعتي بيش از ديگران داشته باشد . او اولين كنسرتش را در هفده سالگي در دبيرستاني در گرگان برگزار كرد . مدتي بعد نيز چندبار قطعاتي را در راديو گرگان اجرا نمود . اما گرگان نيز مانند ديگر شهرستان هاي ايران محيط  مناسبي براي رشد در موسيقي نداشت . لطفي نيز بايد راه دور تهران را درپيش ميگرفت . وی به مدت پنج سال در هنرستان موسیقی به آموختن موسیقی پرداخت و موسیقی را نزد استادانی چون علی اکبر شهنازی، حبیب الله صالحی فرا گرفت. پس از پایان هنرستان به دانشکده موسیقی راه یافت و به تکمیل آموخته‌هایش پرداخت. ورود به دانشگاه هنرهاي زيبا فرصتي شد تا لطفي با موسيقي كلاسيك غرب بيشتر آشنا شود . از اين رو نواختن ويولن را نيز آغاز كرد و پس از مدتي توانست در ارکستر ملي موسقي ايران که زير نظر حسين دهلوي بود ، شروع به فعاليت كند .
در این زمان از استادانی مانند نورعلی برومند، عبدالله دوامی، سعید هرمزی نیز بهره جست. محمدرضا لطفی در سال ۱۳۴۳ جایزه نخست موسیقی‌دانان جوان را نیز کسب کرد. در جشنواره موسیقی جشن هنر ۱۳۵۴در شیراز به همراه محمدرضا شجریان و ناصر فرهنگ‌فر به اجرای راست پنجگاه پرداخت که بسیار مورد توجه قرار گرفت. در اجرای ردیف آوازی توسط عبدالله دوامی با ساز تار وی را همراهی کرد. در سال ۱۳۵۳ به عضویت گروه علمی دانشکده موسیقی درآمد و در همین سال همکاری خود را با رادیو آغاز کرد. به مدت یک سال و نیم به عنوان مدیر گروه موسیقی دانشکده موسیقی هنرهای زیبای تهران به کار مشغول شد و پس از آن از این سمت استعفا کرد. در سال ۱۳۵۴ گروه شیدا را راه‌اندازی کرد و به همراه گروه عارف به سرپرستی حسین علیزاده به بازخوانی و اجرای دوباره آثار گذشتگان پرداخت. کانون موسیقی چاووش را با همکاری هنرمندانی مثل حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان و علی اکبر شکارچی راه‌اندازی کرد و در طی یک فعالیت چشمگیر آثاری از این گروه به جای ماند که به گفتهٔ بسیاری از اساتید از بهترین کارهای موسیقی ایران به شمار می‌روند.  به اختصار با هم همكاري لطفي و گروه شيدا را در چاوش مرور ميكنيم .

چاوش ۱ : به ياد عارف ... محمدرضا شجريان . محمدرضا لطفي . گروه شيدا
چاوش ۲ : برادر بيقراره . آن زمان كه بنهادم سر به پاي آزادي ... شجريان . شهرام ناظري . لطفي . گروه شيدا
چاوش ۳ : سواران دشت اميد . گروه شيدا به سرپرستي حسين عليزاده
چاوش ۴ : مرا عاشق . شهرام ناظري . گروه شيدا و عارف .. آهنگسازان : محمدرضا لطفي و پرويز مشكاتيان
چاوش ۵ : گروه شيدا و عارف . هنگامه اخوان .
چاوش ۶ : سپيده . محمدرضا شجريان . محمدرضا لطفي و گروه شيدا
چاوش ۷ : سالگرد انقلاب . شجريان . شهرام ناظري . گروه شيدا و عارف
چاوش ۸ : كاروان شهيد . شهرام ناظري و سيما بينا . گروه شيدا به سرپرستي محمدرضا لطفي .
چاوش ۹ : جان جان . محمدرضا شجريان . محمدرضا لطفي . گروه شيدا
چاوش ۱۰ : به ياد طاهرزاده . گروه شيدا و عارف . محمد رضا لطفي . صديق تعريف

پس از انحلال چاووش بعد از سفرهای زیادی که برای کنسرت به ایتالیا، فرانسه و آلمان کرد، در سال ۱۳۶۵ به آمریکا رفت. علاوه بر کنسرت‌های متعدد در سراسر آمریکا، مرکز فرهنگی هنری شیدا را در واشنگتن بنیان گذاشت.

از خوانندگانی که دراین سال‌ها با او همکاری کرده‌اند می‌توان به محمدرضا شجریان، شهرام ناظری، هنگامه اخوان و محمد معتمدی اشاره کرد.

حمله لفظی به شجریان

لطفی در سال ۱۳۹۰ با نشریه آسمان مصاحبه کرد و انتقادات تندی را متوجه محمدرضا شجریان نمود. وی در این مصاحبه با اشاره به حجم بالای کار و کنسرت های آقای شجریان و اینکه آلبوم جدید محمدرضا شجریان مجوز انتشار گرفته و او برای برگزاری کنسرت هایش هم مشکلی ندارد گفت: امروز من شخصا نمی فهمم شجریان چرا اعتراض می کند.محمدرضا لطفی در بخش دیگری از سخنانش گفت: شجریان هیچ وقت به دنبال ایجاد یک جریان فرهنگی هنری مستقل با شرکت همکاران خودش نرفته است. یک شرکت اقتصادی به نام دل آواز درست کرده و کار خودش را مانند یک شرکت تولید کننده انجام می دهد و در آمد زایی خوبی هم از گذشته تا به امروز داشته و دارد.

پیرو این مصاحبه که در سایتها و خبرگزاریهای مختلف بازتاب گسترده ای داشت . آوا مشکاتیان دختر پرویز مشکاتیان و نوه محمدرضا شجریان رنج نامه ای در صفحه فیس بوک خود نوشته در پاسخ به محمدرضا لطفی گفت:

خاطره‌ی به چالش کشیدن «بیداد» در مجلس وقت و آن همه اذیّت را به یاد دارید؟ به یاد دارید که پدرم و همراهانش ساز را به سان سلاح باید با مجوز حمل می‌کردند؟ می‌دانید چند ساز هنرمندان این سرزمین در آن سال‌ها شکست؟ چند ساعت موسیقی ضبط شده به خونِ دل، پاک شد؟ به یاد دارید کنسرت‌هایی را که در میان اجرا، هنرمندان‌مان را از روی سن پایین می‌کشیدند؟ آن سال‌ها شما در گوشه‌ای از دنیا آرام گرفته بودید!

در این نامه آوا مشکاتیان به نقل قولی از پدرش پرویز مشکاتیان اشاره میکند که پدر در آن میگوید:"«آوا، امشب احساس می‌کردم لطفی دارد روی سِن، خودش را پیش چشم همگان دار می‌زند…"

آثار

• چاووش ۱-۱۰
• راست پنجگاه
• به یاد عارف (بیات ترک)
• چهره به چهره (نوا)
• سپیده (ماهور)
• چشمه نوش (راست پنجگاه)
• جان جان (سه‌گاه)
• معمای هستی (شور)
• عشق داند (ابوعطا)
• رمز عشق (ماهور)
• گریه بید (سه‌گاه-اصفهان)
• قافله‌سالار (نوا-راست پنجگاه)
• پرواز عشق (سه‌گاه-اصفهان)
• خموشانه (ابوعطا-بیات ترک-این قسمت با کمانچه اجرا شده‌است)
• چهارگاه
• به یاد درویش خان (تکنوازی سه‌تار، تنبک از ناصر فرهنگ‌فر، اجرای تصنیف از نصرالله ناصح‌پور)
• یادواره استاد نورعلی برومند (گروه همنوازان شیدا، دستگاه شور)
• همیشه در میان (بداهه نوازی تار و سه‌تار در شور و دشتی)
• بال در بال (شعر و موسیقی با ه.ا.سایه)
• تنها یک خاطره (بداهه نوازی تار و سنتور همراه با فرامرز پایور)
• وطنم ایران (اجرای گروه همنوازان شیدا، ۱۳۸۷)
• ای عاشقان (اجرای گروه همنوازان شیدا در بیات اصفهان, ۱۳۸۸)

فرامرز پایور، (۲۱ بهمن ۱۳۱۱ - ۱۸ آذر ۱۳۸۸) استاد برجستهٔ موسیقی ایرانی، آهنگ‌ساز، مدرس و نوازنده سرشناس سنتور بود. وی یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های موسیقی ایرانی و بزرگ‌ترین پایه‌گذار گروه‌نوازی در موسیقی سنتی ایرانی بوده‌است

آغاز کار هنری

فرامرز پایور در ۲۱ بهمن سال ۱۳۱۱ در تهران به دنیا آمد. پدرش علی پایور، هنرمند نقاش و استاد زبان فرانسه در دانشگاه تهران و پدربزرگش مصورالدوله، نقاش چیره‌دست دوره قاجار بود که با نواختن ویولن، سنتور و سه‌تار آشنایی داشت.

وی در سن ۱۷ سالگی، آموزش موسیقی را نزد استاد ابوالحسن صبا آغاز کرد و همچنین در نزد استادانی چون عبدالله دوامی و نورعلی برومند به آموختن موسیقی پرداخت. هنگامی که فرامرز پایور برای فراگیری سنتور به کلاس درس استاد ابوالحسن صبا در خیابان ظهیرالاسلام رفت، سه سال از درگذشت آخرین بازماندهٔ سنتورنوازان افسانه‌ای از نسل پیشین، استاد حبیب سماعی، می‌گذشت. استاد ابوالحسن صبا که خود در دوره نوجوانی، سنتورنوازی را نزد علی اکبرخان شاهی و با تکنیکی گوناگون با روش خاندان سماعی فراگرفته بود، پس از مدتی نشست و برخاست با حبیب سماعی، روش سنتورنوازی او را برتر از استاد پیشین خود یافت. بنابراین با کوشش فراوان پاره‌ای از بداهه‌نوازی‌های وی را نت‌نویسی کرد. سپس استاد صبا کوشش کرد تا با آموزش روش درست سنتورنوازی به شماری از شاگردانش، از ورافتادن روش سنتورنوازی نزدیک به آیین‌های هنری و زیباشناسی موسیقی دستگاهی ایران جلوگیری کند. در همین دوران، فرامرز پایور، یکی از برجسته‌ترین شاگردان استاد صبا شد و تا سال ۱۳۳۶ که استاد صبا درگذشت، از آموزش‌های وی بهره برد.

فعالیت حرفه‌ای

فرامرز پایور از سال ۱۳۳۳، کار خود را در وزارت فرهنگ و هنر آن زمان و از سال ۱۳۳۷ آموزش سنتور را در هنرستان عالی موسیقی ملی آغاز کرد. او اولین سنتورنوازی بود که روی سنتور، نواسازی می‌کرد و تنها در پی بداهه‌نوازی نبود. به بیان دیگر، نخستین آهنگ‌سازی بود که ساز تخصصی او، سنتور بود.

او سپس هارمونی و کمپوزیسیون را در کلاس استاد بزرگ آن زمان، امانوئل ملیک اصلانیان آموخت. در سال ۱۳۴۱ برای ادامه تحصیلات کلاسیک خود، از طرف وزارت فرهنگ و هنر به انگلستان فرستاده شد. از دانشگاه کمبریج در زبان و ادبیات انگلیسی دانشنامه گرفت و در تمام این سال‌ها تلاش فراوانی در جهت معرفی موسیقی ایرانی و سنتور به محافل دانشگاهی انگلستان انجام داد که برنامه‌های دلپذیری از آن سال‌ها در آرشیو رادیو بی‌بی‌سی وجود دارد. در این سال‌ها، برای شناساندن موسیقی اصیل ایرانی، از طرف دانشگاه لندن و دانشگاه کمبریج از او خواسته شد تا کنفرانس‌هایی در این زمینه همراه با ساز خود ترتیب دهد. همه این کنفرانس‌ها با موفقیت انجام شد و از سوی این دانشگاه‌ها به دریافت جوایزی نائل گردید.
همچنین محمدرضا شجریان، استاد کنونی آواز ایران، در سال ۱۳۵۰ با استاد پایور آشنا شد و یادگیری سنتور و ردیف‌های آوازی را با ایشان دنبال کرد.

چکیده کارهای فرامرز پایور در زمینه موسیقی به شرح زیر است:

• بیش از هزار و پانصد ساعت اجرای گروهی و فردی روی صحنه‌های داخل و خارج از کشور

• آهنگ‌سازی و تنظیم قطعات فراوان موسیقی

• تدریس صدها شاگرد از چهار نسل متوالی

• نت‌نویسی قطعات فراوانی از پیشینیان

• حضور در هنرستان و هنرکده موسیقی ملی، اداره هنرهای زیبا و واحد موسیقی رادیو تلویزیون ملی ایران

• نگارش کتب آموزشی سنتور (دومین کتاب «دستور سنتور» را در ۱۳۴۰ بعد از زنده یاد حسین صبا نوشت که تاکنون پرفروش‌ترین کتاب آموزش موسیقی در ایران بوده‌است.)

• نظارت بر کار گروه‌های دیگر و تصحیح آنها

• کار با خوانندگان بسیاری از جمله عبدالوهاب شهیدی، استاد شجریان، محمود خوانساری، احمد ابراهیمی، خاطره پروانه، سیما بینا، نادر گلچین، سروش ایزدی، شهرام ناظری، حمیدرضا نوربخش و علی رستمیان و بسیاری خوانندگان دیگر

کوشش‌های فرامرز پایور، پلی بود بین میراث صبا و محجوبی و جریانی که جوانان موسیقی‌دان و تحصیل‌کرده در دانشکده هنرهای زیبا از اوایل دهه ۱۳۵۰ به راه انداختند و الگوی موسیقی ایرانی امروزی شدند. در فاصله زمانی بین این دو، یعنی حدود پانزده سال، هیچ کس جز فرامرز پایور، کار جدی و پی‌گیر در زمینهٔ موسیقی اصیل انجام نمی‌داد.

وی در اجراهای گروهی خود با شماری از نخبگان موسیقی ایرانی مانند جلیل شهناز و هوشنگ ظریف (تار)، رحمت‌الله بدیعی و علی اصغر بهاری (کمانچه)، حسن ناهید و محمد موسوی (نی)، حسین تهرانی و محمد اسماعیلی (تنبک) همکاری کرده‌است. در دههٔ ۱۳۶۰ به همراهی جلیل شهناز، علی اصغر بهاری، محمد اسماعیلی و محمد موسوی، «گروه اساتید» را سازمان داد و سرپرستی، آهنگ‌سازی و نوازندگی سنتور را در آن به دوش گرفت. این گروه، آثار ماندگاری با محمدرضا شجریان و شهرام ناظری اجرا کردند.

آلبوم‌ها

• آلبوم آموزشی دستور سنتور (استاد فرامرز پایور)

• سی قطعه چهارمضراب (استاد فرامرز پایور)

• شهرناز (فرامرز پایور، حسین تهرانی)

• پرنیان (فرامرز پایور)

• ضرباهنگ (فرامرز پایور، حسین تهرانی)

• شهرآشوب (فرامرز پایور، حسین تهرانی)

• دلنواز (فرامرز پایور، حسین تهرانی)

• کرشمه (اجرای آثار درویش‌خان با ارکستر)

• پریزاد (اجرای آثار درویش‌خان با ارکستر)

• دلکش (اجرای آثار درویش‌خان با ارکستر)

• دستگاه ماهور و سه‌گاه (فرامرز پایور، هوشنگ ظریف و محمد اسماعیلی)

• نغمه‌هایی در دستگاه شور و ماهور (ارکستر پایور)

• شور، چهارگاه، به یاد حبیب سماعی (فرامرز پایور)

• دستگاه همایون (فرامرز پایور، محمد اسماعیلی)

• رهاورد (فرامرز پایور، جلیل شهناز، محمد اسماعیلی)

• چهارباغ (گروه اساتید به سرپرستی فرامرز پایور، خواننده: علی رستمیان)

• ضرب اصول (فرامرز پایور، حسین تهرانی)

• حاصل عمر (پایور، بهاری، تهرانی)

• حکایت دل (گروه پایور، خواننده: علی رستمیان)

• پراکنده (فرامرز پایور، محمد اسماعیلی) این آلبوم همچنین با نام «در زیر باران» و در خارج از ایران نیز به اسم «یادگاری» منتشر شده‌است

• ارغوان (گروه پایور، خواننده:علی رستمیان)

• شب مهتاب (مجموعه تصانیفی که علی رستمیان با گروه پایور خوانده‌است)

• نوای دل

• بداهه‌نوازی نوا، راست پنجگاه (فرامرز پایور)

• رِنگ شهر آشوب (فرامرز پایور)

• گروه‌نوازی

• گفتگو (اجرای آثاری از فرامرز پایور)

• پرده عشاق (گروه پایور، خواننده: حمیدرضا نوربخش)

• سروش بهار (ساخته استاد فرامرز پایور، خواننده: بهرام باجلان)

• مویه (گروه دلنوازی با همکاری فرامرز پایور، جلیل شهناز، محمد موسوی)

• دل شیدا (ارکستر پایور، آواز اصفهان، خواننده: شهرام ناظری)

• کنسرت اساتید موسیقی ایران (گروه اساتید، آواز ابوعطا، خواننده: شهرام ناظری)

• لیلی و مجنون (گروه پایور، دستگاه شور، خواننده: شهرام ناظری)

• خلوت گزیده (گروه اساتید به سرپرستی فرامرز پایور، خواننده: محمدرضا شجریان)

• کرشمه نرگس (فرامرز پایور، جلیل شهناز، محمد اسماعیلی)

• راز دل (گروه اساتید به سرپرستی فرامرز پایور خواننده: محمدرضا شجریان)

• انتظار دل (گروه اساتید به سرپرستی فرامرز پایور خواننده: محمدرضا شجریان)

• انتشار مجموعه‌ای از آثار پایور به پاس نیم قرن فعالیت هنری وی از سوی موسسهٔ ماهور

• هفت پیکر

• آواز محمود کریمی (سنتور: فرامرز پایور، سه تار: داریوش صفوت)

• تنها یک خاطره (فرامرز پایور، محمدرضا لطفی)

• قطعاتی از استادان قدیم ایران (گروه سازهای ملی، تنظیم و سرپرست گروه: استاد فرامرز پایور)

• تعدادی از برنامه‌های گلها با همکاری استاد فرامرز پایور: شماره ۱۰۳، ۱۰۷، ۱۲۳، ۱۲۴، ۱۳۳، ۱۳۷، ۱۵۰، ۱۵۶، ۱۵۸، ۱۶۲، ۱۸۱، ۱۸۲، ۱۸۳، ۱۸۵، ۱۰۲

• و آثار بسیار دیگر

تألیف‌ها

• دستور سنتور، دی ۱۳۴۰

• سی قطعه چهارمضراب برای سنتور، اردیبهشت ۱۳۵۱

• هشت آهنگ برای سنتور، فروردین ۱۳۵۷

• پرنیان (دونوازی برای تار و سنتور)، مهر ۱۳۵۸

• گفتگو (دو نوازی برای ویلن و سنتور)، بهمن ۱۳۵۸

• ردیف (چپ‌کوک) برای سنتور، مهر ۱۳۵۹

• مجموعه پیش درآمد و رنگ (برای سنتور)، مهر ۱۳۵۹

• مجموعه پیش درآمد و رنگ (برای ویلن)، مهر ۱۳۶۱

• قطعات موسیقی مجلسی، مهر ۱۳۶۱

• فانوس، مهر ۱۳۶۱

• تئوری موسیقی، اردیبهشت ۱۳۶۲

• رِنگ شهرآشوب، خرداد ۱۳۶۳

• دوره ابتدایی، شهریور ۱۳۶۷

• رهگذر (دونوازی برای سنتور و فلوت)، شهریور ۱۳۶۸

• آموزش ابتدایی تار، شهریور ۱۳۷۳

• ردیف آوازی و تصانیف قدیمی به روایت استاد عبدالله دوامی، شهریور ۱۳۷۵

• ویرایش مجدد دوره‌های سنتور ردیف استاد ابوالحسن صبا، فروردین ۱۳۷۸

• فالگوش (هفت قطعه برای سنتور)، ۱۳۷۹

• چهل قطعه برای سنتور(پیش درآمد، رنگ، چهارمضراب از استادان قدیم ایران) گردآوری و تنظیم فرامرز پایور و تدوین شده توسط مینا افتاده، ۱۳۸۳

• ردیف استاد ابوالحسن صبا برای سنتور چپ کوک، به کوشش فرامرز پایور،(انتقال به چپ کوک و ویرایش توسط مینا افتاده)، ۱۳۹۰، (نسخه اولیه این کتاب در اردیبهشت ۱۳۵۹ توسط خانم افتاده و زیر نظر استاد پایور آماده شده‌است)

سکته مغزی و خانه‌نشینی

فرامرز پایور، در سال ۱۳۷۸ دچار عارضهٔ سکتهٔ مغزی شد و از آن زمان تا زمان مرگ نتوانست فعالیت هنری خود را ادامه دهد. با این وجود، در این سال‌ها، برخی آثار قدیمی وی با تنظیم مهرداد دلنوازی و خوانندگی سالار عقیلی و با تأیید او تهیه و اجرا شدند

درگذشت

فرامرز پایور ۱۸ آذر ۱۳۸۸ در بیمارستان شهید باهنر اقدسیه تهران به علت ایست قلبی و مشکل تنفسی درگذشت.

ایرج بسطامی (۱۳۳۶ -۱۳۸۲)، خوانندهٔ موسیقی سنتی ایرانی بود. وی در یکم آذر ماه سال ۱۳۳۶ در شهرستان بم متولد شد و طی حادثه زمین‌لرزه بم در تاریخ ۵ دی ۱۳۸۲ در خانه پدری خود در همین شهر درگذشت. از وی فرزندی بر جای نمانده‌است.

فعالیت حرفه‌ای

ایرج بسطامی دوره مقدماتی آواز را نزد عموی خود، یدالله بسطامی گذراند و پس از اخذ دیپلم، به تهران آمد و دوره عالی آواز را نزد استاد محمدرضا شجریان پیگیری کرد که پس از ۷ سال (در سال ۱۳۷۸)، کلاس را رها کرد و به فراگیری مبانی موسیقی نزد پرویز مشکاتیان پرداخت.

بسطامی در ارائه تحریرهای موسیقی دارای مهارت زیادی بود و در این زمینه از نوادر موسیقی سنتی محسوب می‌شد.

کنسرت‌ها

• کنسرت با گروه عارف در ایران و اروپا (افشاری مرکب)، آهنگساز: پرویز مشکاتیان
• کنسرت با گروه عارف در اروپا و شرکت در فستیوال جهانی موسیقی روح زمین(مژده بهار)، آهنگساز: پرویز مشکاتیان
• کنسرت راست پنجگاه، آهنگساز و سرپرست گروه: پرویز مشکاتیان
• کنسرت باگروه دستان در دستگاه سه گاه و همایون (بوی نوروز)، ۱۳۷۱ آهنگساز و سرپرست گروه: حمید متبسم
• کنسرت با گروه وزیری در دستگاه راست پنجگاه و آواز ابوعطا(فسانه)، آهنگساز و سرپرست گروه: کیوان ساکت
• بی کاروان کولی «آخرین کنسرت زنده یاد ایرج بسطامی به همراهی گروه وزیری در مایه شور، شوشتری و آواز دشتی»، آهنگساز و سرپرست گروه: کیوان ساکت.

آلبومها

• افشاری مرکب «کنسرت گروه عارف در ایران و اروپا»، آهنگساز: پرویز مشکاتیان
• مژده بهار «کنسرت گروه عارف در اروپا و شرکت در فستیوال جهانی موسیقی روح زمین»، آهنگساز: پرویز مشکاتیان
• افق مهر «کنگره بین المللی بزرگداشت خواجوی کرمانی»، آهنگساز: پرویز مشکاتیان
• وطن من گروه عارف، آهنگساز و سرپرست گروه: پرویز مشکاتیان
• کنسرت راست پنجگاه ۱ و ۲، آهنگساز و سرپرست گروه: پرویز مشکاتیان
• مرکب خوانی مقام صبر، آهنگساز و سرپرست گروه: پرویز مشکاتیان
• بوی نوروز «کنسرت گروه دستان در دستگاه سه گاه و همایون»، آهنگساز و سرپرست گروه: حمید متبسم
• موسم گل «اجرای تصانیفی از عارف و شیدا توسط ارکستر سمفونیک تهران»، رهبری و تنظیم: محمدرضا درویشی
• فسانه «کنسرت گروه وزیری در دستگاه راست پنجگاه و آواز ابوعطا»، آهنگساز و سرپرست گروه: کیوان ساکت
• تحریر خیال «در دستگاه شور و همایون»، آهنگساز: حسین پرنیا
• رقص آشفته «در آواز ابوعطا، دستگاه شور، دستگاه چهارگاه و همایون»، آهنگساز: حسین پرنیا
• ظهور «در دستگاه شور، آواز دشتی و دستگاه چهارگاه»، آهنگساز: اصغر محمدی
• سکوت «اجرای تصانیفی از زنده یاد محمد میرنقیبی در دستگاه شور، آواز دشتی، بیات ترک و دستگاه سه گاه»، به همراهی تار جلیل شهناز، تنظیم کوروش متین، گروه نیستان
• خزان آرزو «بداهه خوانی به همراه تار و سه تار حسین مجیدیان و اجرای تصانیفی از ساخته‌های همایون خرم و پرویز یاحقی در آواز دشتی و بیات اصفهان»