گریگور روشَنگَر (به ارمنی: Գրիգոր Լուսավորիչ، تلفظ: گریگور لوساوریچ)، (زادهٔ حدود ۲۵۷ میلادی)، نخستین رهبر دینی ارمنیان بود. در نتیجهٔ کوشش او، تیرداد سوم ارمنستان در سال ۳۰۱ میلادی، مسیحیت را دین رسمی کشور اعلام کرد و ارمنیان را به این آیین نو فراخواند. او از خاندان...

گریش‌خان دانیلیان (ارمنی: Գրիշ(ա) խան Դանիելյան ; انگلیسی: Grish Khan Danielian) معروف به سرهنگ گریشا (ارمنی: Գնդապետ Գրիշ(ա); متولد ۱۲۶۵ خورشیدی در شهر گنجه - درگذشته ۱۳۱۲ خورشیدی در شهر اهواز) یک نظامی اهل ارمنستان-ایران بود. وی دادستان نظامی شهر مشهد و فرمانده ژاندارمری خوزستان، و از یاران رزمنده یپرم‌خان در جنبش مشروطه ایران بوده‌است.

زندگی‌نامه

گریش‌خان دانیلیان در سال ۱۲۶۵ خورشیدی (۱۸۸۶ میلادی) در شهر الیزابت‌پول به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات عالی در دانشگاه نظامی ورشو در لهستان به سال ۱۲۸۸ خورشیدی (۱۹۰۹ میلادی) جذب گروه انقلابی یپرم‌خان شد و جهت کمک به جنبش مشروطه ایران عازم ایران گردید.

پس از فتح تهران هنگامی که یپرم‌خان سمت ریاست نظمیه (شهربانی) تهران را برعهده گرفت، سمت معاونت خویش را به گریش‌خان دانیلیان واگذار نمود.

در فاصله سال‌های ۱۲۹۳–۱۲۹۰ خورشیدی (۱۹۱۴–۱۹۱۱ میلادی) وی با درجه سرهنگی سمت «معاونت کل شهربانی ایران» را برعهده داشته‌است.

پی ار ۴ سال ترک مشاغل نظامی، مجدداً به مشاغل قبلی بازگشت و ابتدا به عنوان «دادستان نظامی شهر مشهد» و سپس «فرماندهی ژاندارمری خوزستان» مشغول خدمت گردید.

گریش‌خان دانیلیان در سال ۱۳۱۲ خورشیدی (۱۹۳۳ میلادی) در سن ۴۶−۴۷ سالگی در شهر اهواز بدرود حیات گفت و با مراسم خاص نظامی در تهران به خاک سپرده شد.

اَبیوَرْدی، ابوالمظفر محمد بن احمد کوفَنی متولد حدود ۴۴۰ ق کوفن خراسان/ درگذشت ۸ سپتامبر ۱۱۱۳/ ۲۵ ربیع‌الاول ۵۰۷ق اصفهان نسب شناس ، شاعر، قاری و ادیب ایرانی.

نسب

دشواری کار در بررسی شخصیت و زندگی ابیوردی، ابهامات و گاه تناقض‌هایی است که در منابع مختلف به چشم می‌خورد. نخستین ابهام از نسب وی آغاز می‌شود: براساس تبارنامه‌ای که منابع ...

ابوبکر محمد بن عباس خوارزمی معروف به طبرخزی از دانشمندان معروف ادب عرب است. اصل وی از خوارزم و مادرش از طبرستان و خواهر محمد بن جریر طبری بود. وی در حفظ اشعار و ایام و اخبار عرب و در لغت و نحو و شعر و ادب عربی کم‌نظیر بود. از آثار او رسائل خوارزمی است که در ادب عرب امتیاز دارد. او در سال ۳۸۳ (قمری) درگذشت.

او شاعر، تاريخدان، تبارشناس و زبان شناس قهاری بود . او زاده 323 بود و اصل او از خوارزم در ازبکستان کنونی بود و بیشتر عمر خود را در حلب، عراق و خراسان گذراند و در نهایت رمضان ۳۶۳ یا ۳۸۳ ه.ق در نیشابور، ایران دارفانی را وداع گفت .

از نامهای دیگر او جمال الدین بوده و لقب اصلی او طبرخزی بوده است . او در دوره سامانیان می زیست و در ۳۸۳ (قمری) درگذشت.

آثار

از آثار او این موارداست:

• رسائل خوارزمی
• دیوان شعر وی که بارها از جمله در تهران چاپ شده است.
• نامه معروف وی به شیعیان نیشابور را صادق آیینه‌وند در دو جلد با عنوان ادبیات انقلاب در شیعه ترجمه و شرح کرده است.
• مفید العلوم و مبید الهموم

خواجه جلال‌الدین تورانشاه از امرا و وزرای مشهور آل مظفر در قرن هشتم هجری قمری است.

زندگی‌نامه

برخی خواجه جلال الدین را از نوادگان شیخ محمود شبستری و برخی برادر او دانسته‌اند.او به فرمان شاه شجاع مظفری به حکومت ابرقو منسوب شد و سپس به عنوان سومین وزیر شاه شجاع، بعد از خواجه قوام الدین محمد صاحب عیار و امیر کمالدین حسین رشیدی به وزارت رسید. وی مردی عارف و درویش مسلک بوده است و گویا غزل معروف خواجه حافظ شیرازی که در مقطع آن می گوید : «من غلام نظر آصف عهدم کاورا صورت خواجگی و سیرت درویشان است» راجع به وی می باشد.

او در دوره سلطان زین‌العابدین نیز وزیر او بوده است. برخی تاریخ مرگ وی را ۷۸۱ هجری قمری نوشته‌اند که با توجه به مرگ شاه شجاع که در سال ٧٨۶ رخ داده است نمی تواند صحیح باشد. مرگ تورانشاه یک سال پس از شاه شجاع بوده است. مرگ تورانشاه در دیوان حافظ شیرازی به ابجد (میل بهشت = ۷۸۷) است.

آرامگاه تورانشاه در استان خراسان جنوبی قرار دارد.

قوام‌الدین حسن شیرازی از وزیران دانش پرور قرن هشتم هجری قمری و وزیر امیر جمال‌الدین شاه شیخ ابواسحاق اینجو بود. مؤلف کتاب شیرازنامه کتاب خود را به او تقدیم کرده‌است. وی در رسیدن امیر شیخ ابواسحاق اینجو به حکومت فارس عاملی اساسی و در حکمرانی پشت و پناه او بود. وی در سال ۷۵۴ هجری قمری یعنی در زمان محاصرهٔ شیراز به وسیلهٔ امیر مبارزالدین محمد مظفری درگذشت و شیخ ابواسحاق پشتیبان و حامی ارزنده‌ای را که در قوام مملکتش بسیار مؤثر بود از دست داد و دولتش پس از مدت کوتاهی سرنگون شد

تحسین قوام الدین حسن در دیوان حافظ

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

خلوت خاطر از آن شمع چگل جویم فروغ چشم و نور دل از آن ماه ختن دارم

به کام و آرزوی دل چو دارم خلوتی حاصل چه فکر از خبث بدگویان میان انجمن دارم

مرا در خانه سروی هست کاندر سایه قدش فراغ از سرو بستانی و شمشاد چمن دارم

گرم صد لشکر از خوبان به قصد دل کمین سازند بحمد الله و المنه بتی لشکرشکن دارم

سزد کز خاتم لعلش زنم لاف سلیمانی چو اسم اعظمم باشد چه باک از اهرمن دارم

الا ای پیر فرزانه مکن عیبم ز میخانه که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم

خدا را ای رقیب امشب زمانی دیده بر هم نه که من با لعل خاموشش نهانی صد سخن دارم

چو در گلزار اقبالش خرامانم بحمدالله نه میل لاله و نسرین نه برگ نسترن دارم

به رندی شهره شد حافظ میان همدمان لیکن چه غم دارم که در عالم قوام الدین حسن دارم

شرف الدین قمی

وجیه‌الملک شرف‌الدین ابوطاهر سعد بن علی بن عیسی قمی از وزیران دستگاه سلجوقی و دربار سلطان سنجر بود. در جوانی از قم به بغداد رفت و به‌خاطر شایستگی‌های سیاسی، جایگاه ...

اَبَرسام یا ابرسام اردشیرفَر یکی از درباریان بلندپایه اردشیر بابکان و شاپور یکم ساسانی بود. به گفتهٔ طبری ابرسام وزیر اعظم اردشیر بود و پس از تسخیر استخر به دست شاهنشاه، او برای مقابله با شاه اهواز که برای جنگ با اردشیر راهی پارس شده بود، فرستاده شد.

زندگی

تاریخی بودن ابرسام در سنگ‌نوشته شاپور یکم بر کعبه زرتشت تأیید می‌شود. نام ابرسام در سنگ‌نوشته به صورت Abursām Ardašīr-Farr آمده‌است. او در این سنگ‌نوشته در میان ۳۰ نجیب‌زاده در رتبهٔ پانزدهم قرار دارد. از چهارده نفری که پیش از او بودند، چهار نفر شاه، سه نفر شهبانو (مادربزرگ، مادر و همسر اردشیر)، دو نفر مقام عالی شاهنشاهی (بیدخش و هزاربد) و پنج نفر از اعضای برجسته خاندان‌های ممتاز (از جمله دو کارن) هستند. از این رو می‌توان گفت ابرسام در دربار اردشیر مقام عالی داشت و تا آنجا که از سنگ‌نوشته به دست می‌آید، تنها شاهان استان‌ها، بزرگان خاندان‌های ممتاز، بیدخش‌ها و هزاربدها بر او تقدم داشتند. القاب وزرگ فرمذار و ارگبد که طبری به ابرسام نسبت می‌دهد در سنگ‌نوشته وجود ندارد و باید انعکاسی از عناوین اداری باشد که بعدها ایجاد شد.طبق سنگ‌نوشته شاپور، او نمی‌تواند وزیر اعظم اردشیر باشد، چرا که بابک در زمان اردشیر و شاپور در این منصب قرار داشت. بنابراین استنباط‌های کریستنسن نیز که بر عناوین ارائه‌شده توسط طبری تکیه دارند، دیگر قابل حفظ نیستند.

موقعیت یا عنوان دقیق ابرسام نامشخص است. اردشیرفر که پس از نام او در کتیبه آمده‌است، ممکن است زادگاه یا مقر حکومت یا قدرت او باشد. این واقعیت که او در نوشته‌های متأخر ساسانی، چنان‌که در طبری منعکس شده، به عنوان وزیر اعظم اردشیر معرفی می‌شود، گواه شهرت و اهمیت اوست. او احتمالاً یکی از حامیان اولیه اردشیر و احتمالاً مشاور تأثیرگذار او بوده‌است.

نام ابرسام را طبری و دینوری نیز در رابطه با افسانه‌ای ذکر کرده‌اند که بر اساس آن اردشیر متوجه می‌شود همسرش مورود از نژاد اشکانیان بوده‌است. او از ابرسام خواست تا همسرش را اعدام کنند، اما ابرسام که متوجه شد آن زن باردار است، او را زنده نگه داشت ولی مردانگی خود را قطع کرد و در صندوقی مهر و موم‌شده نزد پادشاه گذاشت تا گواهی بر پاکدامنی او باشد. او کودک را که شاپور یکم نام گرفت، مخفیانه بزرگ کرد و در فرصتی مناسب او را به پادشاه نشان داد. کارنامه اردشیر بابکان، دینوری و نویری نیز همین داستان را نقل می‌کند، اما نقش ابرسام را موبدان موبد اجرا می‌کند. بدیهی است که هدف این داستان فراهم آوردن تبار سلطنتی برای شاپور است، اما ارتباط آن با ابرسام ممکن است نشان دهد که او منصب اتاق‌دار یا پیشکار خاندان سلطنتی یا وزیر دربار را داشته‌است.

دینوری و نویری در ادامه این داستان را بازگو می‌کنند که یکی از پیروان مسیح، انجیل و دین مسیحیت را برای ابرسام توضیح داد.ابرسام نیز مطالب را برای اردشیر بازگو کرد. دینوری حتی می‌گوید که اردشیر و وزیرش (که او را یزدان می‌نامد) مسیحیت را پذیرفتند، اما با خشم ایرانیان روبرو و وادار به ترک آن شدند.بدیهی است که هیچ اعتباری را نمی‌توان به این داستان نسبت داد.

در فارسنامه ابن بلخی نامی شبیه به تنسر به عنوان وزیر ارشد و معتمد اردشیر ذکر شده‌است.می‌توان از این موضوع که کریستنسن دربارهٔ آن بسیار بحث کرده‌است، ابرسام را با تنسر یکسان دانست، اما سنگ‌نوشته شاپور از تنسر یاد نمی‌کند و بنابراین این حدس دیگر معتبر نیست.

شمس‌الدین نجار ساروی

معروفیت او بیشتر به واسطه نقاشی و نجاری میباشد او از اهالی طبرستان قدیم و مازندران فعلی و مشخصا ساری میباشد .تاریخ تولد و وفات او معلوم نیست اما معروفترین اثر وی صندوق چوبی منبت‌کاری شده در امامزاده عباس (ع) ، در ساری است که به تاریخ ۸۹۷ هجری حک شده است و رقم "شمس‌الدین بنا ابن احمد نجار ساروی" دارد.

البته این اثریکی از 14 درب معروف آرامگاهی و صندوق چوبی آرانگاهی در منطقه طبرستان مربوط به دوران سلسله شیعی مرعشیان (760-906 ه.ق.) میباشد . این 14 درب عبارتند از: درهای امامــزاده ابراهیم بابلســر، امامزاده عبدالصالح مرزرود، امامزاده عبداهلل ماهفــروز محله، امامــزاده یحیی، امامزاده شــاهزاده حسین و امامزاده عباس در شهر ساری، امامزاده علی اصغر، امامزاده قاســم و امامزاده سلطان محمد طاهر در شهر بابل، امامزاده یوســف شهر نور، امامزاده مفید شــهر نکا، بقعه شــمس الدین بابلکانی شــهر بهشهر

عایشه بنت فضل صوفی یا عایشه مروی متولد مرو و درگذشته مرو (؟ -۱۱۵۱) (نسب: عایشه بنت ابوعمر فضل بن احمد صوفی) بانوی محدث خراسانی بود. از پدرش ابوعمر حدیث فراگرفت. سمعانی از شاگردان او بود و در التحبیر از او یاد کرده است.

از اولین بانوان و زنان صوفی بوده است .

شیخ محمد یاور عباسی، متولد ۱۳۶۰ هجری شمسی در سنندج، از خاندان بزرگان عرفان و طریقت قادریه است. او از همان دوران کودکی در کنار پدر بزرگوارش شیخ علاالدین عباسی که از بزرگان عصر خود بود حاضر شده و از مجالس او سود برده و اموزه های فرقه خود را در سلوک و معرفت از پدر آموخت .

بعد از اتمام تحصیلات مقدماتی تحت نظر اساتیدی چون مرحوم حاج سیف الله اشرفی ، حاج ماموستا ملا حیدر مصطفوی و ماموستا شهید محمد شیخ الاسلام قرار گرفت .

تحصیلات آکادمیک را تا مقطع لیسانس ادامه داد و در سال 1387 با اجازه بزرگان و پدر بزرگوارش خلعت طریقت و ارشاد بر تن کرد و به دستگیری از مردم مشغول شد.

در سال 1390 خورشیدی خانقاهی در شهریار به یاد حضرت شیخ عباس کورد تاسیس کرد و هشت یادواره برای ایشان برگزار کرد . بعد از رحلت پدر در سال 1396 سرپرستی خانقاه مرکزی شیخ عباس کورد نیز به ایشان واگذار شد

در سال 1392 تکیه خیابان شاپور سنندج را افتتاح کرد.

در سال 1393 خانقاه دیگری در مقبره پیر محمد سنندج افتتاح کرد

مدتی بعد خانقاه تهران پلمپ شد و بهد از مهاجرت وی به آلمان در سال 1341 خانقاه پدرش نیز تعطیل شد .

در سال 1398 از یک سوئقصد جان به در برد .

شیخ محمد یاور عباسی نوه حضرت شیخ عباس کورد می باشد .

شیخ عباس كورد كومائین

شيخ عباس كرد كومائين(رحمه الله) ملقب به پیر شهاب‌الدین از معتبران اهل تصوف بود و انواع كرامات و رياضات داشته و در فنون علوم شريعت و طريقت كامل بوده است.

شیخ عباس در حدود یک قرن و اندی پیش در روستای کومائین زندگی می‌کرده و ضمن ارشاد و راهنمائی مردم این دیار به راه راستین و حقیقت دین، کارهای خارق‌العاده‌ایی را نیز انجام داده است، به گونه‌ایی که بر اساس گفته‌های مردمان منطقه این شیخ توانسته است با سلوک و چله‌نشینی به قدرتی دست یابد که نه تنها ۷۲ بیماری را شفا می‌دهد؛ بلکه زمام امور مارها ...

امیلیا نرسیسیانس (ارمنی: Էմիլիա Ներսիսյան زاده ۱۳۳۲ خورشیدی) انسان‌شناس، مردم‌شناس و استادیار دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران است.

دکتر نرسیسیانس مدیر گروه انسان‌شناسی دانشکده علوم اجتماعی در دانشگاه تهران و همچنین مدیر گروه مطالعات انسان‌شناسی فرهنگی انجمن جامعه‌شناسی ایران بوده‌است. وی دارای مقالات متعدد در مجلات معتبر داخلی و خارجی و بیش از ۵۰ مقاله ارائه شده در کنفرانس‌های ایرانی و بین‌المللی بوده‌است. در ...

دکتر کارو لوکاس (Caro Lucas) در شهریورماه ۱۳۲۸ برابر با ۴ سپتامبر ۱۹۴۹ در یک خانوادۀ ارمنی در اصفهان متولد شد. پس از کسب تحصیلات ابتدایی و متوسطه در مدارس ارامنهٔ تهران وارد دانشگاه تهران شده و مدرک کارشناسی و سپس کارشناسی ارشد خویش را در سال 1973 میلادی (1352) در رشتهٔ مهندسی برق و کامپیوتر، از این دانشگاه کسب نمود. وی سپس عازم آمریکا شد و درسال 1976 میلادی (1355) موفق به کسب درجهٔ دکتری در رشتهٔ مهندسی برق و کامپیوتر، با گرایش مهندسی کنترل، از دانشگاه برکلی کالیفرنیا گردید. از همان سال تا سال 1365 استاد دانشکده فنی دانشگاه تهران و در دوره‌ای نیز رئیس گروه برق این دانشکده بود و مرکز «کنترل و پردازش هوشمند» را در این دانشگاه بنیان گذاشت.

🔹کارو لوکاس همسر امیلیا نرسیسیانس، استاد دانشکده علوم اجتماعی، در دانشگاه ...