بيژن نجدي
بیژن نجدی خودش خودش را اینگونه معرفی میکند : « من به شکل غم انگیزی بیژن نجدی هستم . متولد خاش . گیله مرد هستم متولد سال ۱۳۲۰ ، سالي كه جنگ جهاني دوم تمام شد ... »
۲۴ آبان ۱۳۲۰ از پدر و مادری گیلان در خاش زاده شد . در اراک و مشهد قد کشید و در همین مشهد بود که پدرش را که از افسران مبارز در قیام خراسان بود از دست داد . بعد از مرگ پدر ، او به همراه خانواده راهي رشت شد و در همين شهر به مدرسه رفت . ۱۹ ساله بود كه وارد دانشسراي عالي تهران شد و چهار سال بعد در رشته رياضي فارغ التحصيل شد و به عنوان معلم رياضي در دبيرستانهاي لاهيجان آغاز به كار كرد .
در همين شهر شمالي بود كه بازنشسته شد ؛ شهري كه مردمش هنوز كه هنوز است اورا به عنوان معلم ياد ميكنند . معلمي كه در تصحيح ورقه هاي دانش آموزان تنبل بود . معلمي اخمو ، سخت گير ، بداخلاق و باسواد .
فعاليتهاي ادبي نجدي از سال ۱۳۴۵ آغاز شد اما او هيچيك از آثارش را منتشر نميكرد تا سال ۱۳۷۳ كه سرانجام راضي به چاپ شد داستان « یوزپلنگانی که با من دویده اند » و با همین کتاب در سال ۱۳۷۴ قلم زرین جایزه گردون را از آن خود کرد .
در سالهای پایانی عمر به سرطان ریه دچار شد و سوم شهریور ۱۳۷۶ در لاهیجان در خانه شخصی خود درگذشت .
« دوباره از همان خیابانها » ( ۷۹ / برنده جایزه نویسندگان و منتقدان مطبوعات ) ، مجموعه شهر « خواهر این تابستان » ، « داستان‌های ناتمام »از دیگر کارهای او میباشد که بعد از مرگش چاپ شد .
او را بنیانگذار داستان - شعر در ایران میشمارند .
برچسب‌ها:
بیژن نجدی,
شعرا,
شعرای معاصر,
شیخ زاهد گیلانی
