لیلا امامی اولین فرزند ملكه وثوق و نظام الدین امامی در سال ۱۳۱۱ش، در شهر آبادان به دنیا آمد. از سن دوازده سالگی به انگلستان رفت و در آنجا تحصیل كرد.

قیافه ظاهری او از هیچ موهبتی برخوردار نبود و از طرف دیگر به لحاظ ژنتیك نیز، خصلت های مستبدانه و بی رحمی پدر بزرگش ـ وثوق الدوله ـ را به ارث برده بود و این هر دو، از او زنی با ...

صفی اصفیا وزیر مشاور و رئیس سازمان برنامه و بودجه   مشغول به کار ۱۳۴۱ – ۱۳۴۷ پادشاه محمدرضا شاه پهلوی نخست وزیر اسدالله علم حسنعلی منصور امیرعباس هویدا جمشید آموزگار اطلاعات شخصی تولد محمدعلی صفی اصفیا ۱۲۹۲ خورشیدی تهران، مرگ فروردین ۱۳۸۷ تهران ملیت  ایران محل تحصیل پلی‌تکنیک پاریس در رشته مهندسی معدن پیشه ، سیاستمدار حرفه استاد دانشگاه دین اسلام

محمدعلی صفی اصفیا (۱۲۹۲-۱۳۸۷) استاد دانشگاه و دولت‌مرد دوره پهلوی ایران بود.

زندگینامه

او در ۱۲۹۲ در تهران بدنیا آمد. صفی اصفیا جزو چهارمین هیئت دانشجویان اعزامی به اروپا رفت و تحصیلات عالی خود را در پلی‌تکنیک پاریس در رشته مهندسی معدن انجام داد.

پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۱۸ برای تدریس وارد دانشکده فنی شد و تا سال ۱۳۴۷ به عنوان استاد گروه مهندسی معدن در این دانشکده به تدریس ادامه داد. دانشکده فنی به تدریس پرداخت.

او از همکاران دکتر مصاحب در تالیف دائرةالمعارف فارسی بود.

مدتی در سال‌های ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۷ رئیس سازمان برنامه و سپس وزیر مشاور بود. او را تکنوکرات تکنوکراتها خوانده‌اند

پس از انقلاب دستگیر شد و چند سال زندانی بود. تمام اموال او مصادره شد. مدتی از کشور ممنوع‌الخروج بود ولی در جشن ...

غلامرضا نیک پی شهردار تهران و معاون نخست وزیر مشغول به کار ۱۳۴۸ – ۱۳۵۶ پادشاه محمدرضا پهلوی نخست وزیر امیر عباس هویدا پس از جواد شهرستانی پیش از جواد شهرستانی سناتور انتصابی اطلاعات شخصی تولد ۱۳۰۶ اصفهان، مرگ ۲۲ فروردین ۱۳۵۸ ۱۱ آوریل ۱۹۷۹ تهران ملیت  ایران محل تحصیل دکترای اقتصاد پیشه مدیر کل آمار شرکت نفت (۷ سال) حرفه ، سیاستمدار دین اسلام شیعه اعزازالملک (نوه ظل‌السلطان (برادر مظفرالدین شاه قاجار))

غلامرضا نیک‌پی (۱۳۵۸-۱۳۰۶) شهردار تهران بود. او از شهریور ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۶ در این سمت اشتغال داشت.( ۸۹ ماه )

غلامرضا نیک پی در سال 1308 شمسی در شهر اصفهان به دنیا آمد. پدرش عزیزالله اعزاز نیک پی ملقب به اعزازالدوله، نوه دختری ناصرالدین شاه و داماد ظل السطان ـ وزیر پست و تلگراف در کابینه قوام السطنه بود و سالها به عنوان «سناتور انتصابی» در تحکیم رژیم پهلوی فعالیت ...

          حسنعلی منصور، فرزند رجبعلی (منصورالملک) از رجال بلند مرتبه قاجار و پهلوی در اردیبهشت ماه سال ۱۳۰۲ هجري شمسی در تهران متولد شد. مادر وی نوه دختری حسن رئیس ظهیرالملك حكمران و دولتمرد عصر قاجار و پهلوی بود . پس از پایان تحصیلات متوسطه به دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران راه یافت و به پشتوانه پدری چون منصورالملک در ۱۳۲۴ به استخدام وزارت خارجه درآمد. او خیلی سریع پله های ترقی را پیمود و در همان سال آغازین استخدامش به عضویت هیئت نمایندگی ایران در کنفرانس صلح پاریس درآمد و پس از پایان کنفرانس نیز به عنوان وابسته در سفارت ایران در پاریس ماندگار شد.

مأموریت بعدی او در سفارت ایران در آلمان بود و در این مأموریت با یکی از اعضای سفارت به نام امیرعباس هویدا آشنا شد و این آشنایی به دوستی پایدار بین این دو انجامید.

حسنعلی منصور پس از بازگشت به ایران در دولتهای مختلف به کار مشغول شد تا اینکه در دولت دکتر منوچهر اقبال به معاونت وزارت بازرگانی و قائم مقامی دبیرکلی شورای عالی اقتصاد منصوب گشت. دولت اقبال را وزیرانی جوان که طرفدار سیاستهای امریکا بودند تشکیل می دادند و منصور نیز از همین جوانان بود. در جریان ترمیم دولت، منصور در ۱۳۳۸ به وزارت کار منصوب شد و بعد هم به وزارت بازرگانی راه یافت و تا نیمه ۱۳۳۹در منصب وزارت باقی ماند. در همین حین به همراه گروهی دیگر از سیاستمداران جوان طرفدار امریکا "کانون مترقی" را تشکیل داد. یکی از طراحان اصلی این جمعیت کلنل گراتیان یاتسویچ، رئیس دفتر سیا در ایران بود که مستأجر منزل منصور بود و به همین مناسبت روابط نزدیکی با وی برقرار کرد. یاتسویچ در اکثر جلسات این گروه حضور داشت و دیگر اعضای این گروه را امیرعباس هویدا، پاشا بهادری، منصور روحانی و ... تشکیل می دادند. ریاست کانون بر عهده منصور و هویدا بود.

پس از تشکیل این حزب منصور خود را برای حضور در مجلس شورای ملی آماده کرد و تلاش او به نتیجه رسید و منصور در دوره ۲۱ مجلس شورای ملی نماینده دوم تهران بود. پس از راهیابی به مجلس بنا به توصیه امریکاییها کانون مترقی جای خود را به حزب ایران نوین داد و منصور در این حزب دبیرکل بود، اما او به دنبال موقعیتی برتر بود که یاران امریکایی زمینه را برای او فراهم کردند.

در اسفند ۱۳۲۴ ، اسدالله علم از نخست وزیری برکنار شد و جای خود را به حسنعلی منصور داد. منصور دولت خود را در ۱۸ اسفند به مجلس معرفی کرد و از فروردین ۱۳۴۳ به اجرای برنامه های خود پرداخت. منصور برای ایجاد آرامش در جامعه، اولین اقدامش برقراری مناسبات دوستانه با روحانیان بود و به همین منظور وزیر کشور خود دکتر جواد صدر را مأمور ملاقات و گفت و گو با امام خمینی کرد که آن زمان به حکم دولت سابق در قیطریه بازداشت بود. در این ملاقات دکتر صدر حکم آزادی امام را به ایشان ابلاغ کرد.

منصور آن گاه اقدامات خود را آغاز کرد و طرح «مصونیت مستشاران نظامی امریکایی» را که به عنوان ماده واحده در دوره علم به مجلس سنا ارائه شده بود دوباره به مجلس سنا برد. منصور گستاخانه در صدد آن بود که طرح را به مرحله تصویب برساند. مجلس سنا پس از چند ماه بررسی سرانجام لایحه را تصویب و آن را به مجلس شورای ملی ارسال کرد، اما در مجلس نمایندگان به مخالفت با آن پرداختند، منصور به سختی از این لایحه دفاع کرد و « به قصد آرام کردن فضا و ساکت کردن مخالفان آشکارا و به عمد به آنان در مورد مفاد لایحه دروغ گفت.»  او حتی به خبرنگاران نیز دروغ گفت و این مصونیت را تنها شامل حال مستشاران نظامی خواند و بستگان و دیگر مستشاران را شامل این قانون ندانست.

این اظهارات وی موجب تردید سفارت امریکا در ایران شد و راکول در این زمینه از وی توضیح خواست، اما منصور در این دیدار سخنان خود را انکار کرد و مفاد قرارداد را مورد تأیید قرار داد. تلاشهای منصور در دیگر اعضای کابینه منجر به تصویب این لایحه در مهر ۱۳۴۳ شد. خبر تصویب این ماده روحانیت را به خشم آورد و امام خمینی در ۴ آبان ۱۳۴۳ در سخنرانی ِ تندی این عمل را محکوم کرد و پیامد این سخنرانی، تبعید ایشان به ترکیه بود.

این عمل نه تنها خشم روحانیت، بلکه کلیه اقشار جامعه را برانگیخت، بیانیه ها و اعلامیه های تند بر ضد آن منتشر شد و دکتر مصدق نیز از احمدآباد در نامه ای به منصور نوشت:

احمدآباد ۲۲ آبان ۱۳۴۳

جناب آقای منصور

            اکنون که متجاوز از ۱۱ سال است در زندان به سر می برم و قادر نیستم از منافع وطن خود دفاع نمایم اجازه می فرمائید که لااقل به وسیله این چند سطر از خود دفاع کنم. بیانات آن جناب در جلسه روز سه شنبه ۱۹آبان در مجلس شورای ملی راجع به این که در موقع تصدی این جانب قراردادی راجع به مصونیت سیاسی نظامیان دولت امریکا در ایران امضا نموده ام، موجب کمال تعجب گردید چون که این جانب اول کسی بودم که در این مملکت، زبان به اعتراض به مصونیتهای اتباع دول بیگانه گشودم و آن در اوایل جنگ اول بین المللی بود که دولت ترکیه رژیم کاپیتولاسیون را در آن کشور الغاء نمود و این جانب رساله ای به نام "کاپیتولاسیون و ایران" به تعداد ۵ هزار نسخه منتشر کرده و اولیای امور الغای این رژیم مخالف آزادی و استقلال مملکت را درخواست نمودم ... دکتر محمد مصدق

با توجه به این اقدام منصور و اعتراضات کلیه اقشار، گروه مؤتلفه اسلامی با تأیید مراجع تقلید تصمیم به ترور منصور گرفتند و در ۱۰ صبح ۱بهمن ۱۳۴۳منصور در مقابل مجلس شورای ملی به دست محمد بخارایی با شلیک ۳گلوله ترور شد. او را بلافاصله به بیمارستان پارس منتقل کردند و از پزشکان امریکایی و فرانسوی و انگلیسی برای درمان او کمک خواستند، اما این اقدامات نتیجه ای نداد و منصور در ۶ بهمن ۱۳۴۳ درگذشت. بعد از مرگ او دوست صمیمی وی امیر عباس هویدا به نخست وزیری رسید .

یكی از افرادی كه در پرونده وی بازداشت شد اسدالله لاجوردی بود كه در ترور او دست داشت و بعد از بازداشت به ۱۸ماه زندان محكوم شد .

وی ابتدا یك ازدواج ناموفق با دختر تیمور تاش داشت سپس با فریده امامی خویی دختر دکتر نظام الدین خویی ازدواج کرد و از وی صاحب ۲فرزند بود. فریده خویی نوه دختری حسن وثوق ( وثوق الدوله ) بود و منصور بواسطه او با خانواده های متنفذ وثوق ، امینی ، قوام و ... هم قرابت و خویشاوندی پیدا كرد همسر منصور معتقد بود که ترور منصور به دست مستقیم شاه صورت گرفته است و از ابراز این عقیده واهمه ای نداشت به همین جهت بنا به دستور شاه پس از مراسم تدفین منصور از ایران خارج شد.