فرهاد مجیدی شناسنامه نام کامل فرهاد مجیدی قادیکلایی زادروز ۱۳ خرداد ۱۳۵۵ ۳ ژوئن ۱۹۷۶(۱۹۷۶-06-0۳) ‏(۳۷ سال) زادگاه تهران، ایران اصالتاً مازندرانی قد ۱٫۷۷ پست هافبک / مهاجم اطلاعات باشگاهی باشگاه کنونی استقلال تهران شمارهٔ پیراهن ۷ باشگاه‌های جوانان ۱۹۹۳–۱۹۹۵ بهمن باشگاه‌های حرفه‌ای* سال‌ها باشگاه‌ها بازی† (گل)† ۱۹۹۵–۱۹۹۷ بهمن ۱۹ (۷) ۱۹۹۷–۱۹۹۹ استقلال تهران ۲۰۰۰ راپیدوین ۱۲ (۲) ۲۰۰۰ استقلال تهران ۳ (۰) ۲۰۰۰–۲۰۰۶ الوصل (۱۰۸) ۲۰۰۳ ← العین (قرضی) ۳ (۱) ۲۰۰۶ ← الاهلی (قرضی) (۶) ۲۰۰۶–۲۰۰۷ النصر ۱۴ (۴) ۲۰۰۷ الاهلی ۹ (۱) ۲۰۰۷–۲۰۱۲ استقلال تهران ۱۱۷ (۳۹) ۲۰۱۲ ← الغرافه (قرضی) ۱۵ (۶) ۲۰۱۳– استقلال تهران ۱۴ (۵) تیم ملی ۱۹۹۶–۲۰۱۱ ایران ۴۵ (۱۰) *تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.

فرهاد مجیدی قادیکلایی (زاده ۱۳ خرداد ۱۳۵۵) بازیکن فوتبال اهل ایران است که در حال حاضر در باشگاه استقلال تهران بازی می‌کند .وی در ۷ / ۸ / ۱۳۹۲ در دقایق آخر بازی با مس کرمان در حالیکه تعویض شده بود ؛ ...

مجید بیشکار (زاده ۱۵ مرداد ۱۳۳۵ - خرمشهر) بازیکن سابق فوتبال ایران است. وی سابقه بازی در تیم‌های رستاخیز ...

دكتر علی فتح‌الله‌زاده‌خویی متولد ۱۹ دي ماه ۱۳۳۷ شهرستان خوی در استان آذربایجان غربی است.

بهرام مودت (زاده ۱۰ بهمن ۱۳۲۸ - تهران) بازیکن سابق فوتبال ایرانی است.

حسین آبشناسان فوتبالیست و مدیر ورزشی . برادر تیمسار شهید حسن آبشناسان عضو سابق تیمهای نادر و شعاع تهران و گلزن این تیمها . وی در زمان خود از مرحوم آقا شعاع مدیر باشگاه شعاع تهران ، یک موتور گازی قرمز رنگ پاداش گرفت که طرح موتور دنده ای بود و پاداش گلزنی به حریفان شعاع بود .

بعد از اتمام دوران بازی به مربیگری روی آورد و در کلاسهای دتمار کرامر آلمانی در تهران دوره مربیگری دید .

دو دوره در سالهای ۱۳۶۰ و ۱۳۶۲ رئیس فدراسیون فوتبال شد . او ابتدا در سال ۱۳۶۰ رئيس فدراسيون شد. او از چندجهت گزينه معقولي به نظر مي رسيد: ظاهري مذهبي داشت، قبلاً فوتباليست بود و برادرش سرلشکر حسن آبشناسان هم در جبهه بود. اما نتوانست مدير چندان خوبي براي فوتبال ما باشد و در اسفند سال ۱۳۶۰ جاي خودش را به حسين راغفر داد. حسين راغفر بازيکن سابق تيم ملي بود. راغفر دروازه بان سابق تيم هاي دارايي و راه آهن ، شش ماه رئيس فدراسيون بود ولي در شهريور سال ۱۳۶۱ به سمت معاونت فني سازمان تربيت بدني ارتقاي مقام يافت و از مسووليت کنار رفت.
    
    آبشناسان بار ديگر رئيس فدراسيون شد و اين بار در بازي هاي آسيايي ۱۹۸۲ دهلي نو، انگار که در ايران مربي قحط شده باشد خودش را سرمربي تيم ملي هم معرفي کرد ، توانست با تعدادی جوان و بازیکن متوسط ایران را به مرحله يك چهارم بازیها برساند در حالیکه امثال علی پروین و ناصر حجازی و آندرانیک اسکندریان و ملی پوشان ۱۹۷۸ آرژانتین را با قانون های من در آوردی از دور و بر تیم کوچانده بود . به جاي آنها ، تيم ملي با نفراتي كه حداكثر ۲۸ ساله بودند [مايلي كهن، حقيقيان و دينورزاده] به بازي هاي آسيايي ۱۹۸۲ دهلي نو رفته و با تركيب سلطاني، پنجعلي، دادگان، امير مرزوقي، مايلي كهن، حميد درخشان، حقيقيان، ضياء عربشاهي، ناصر محمدخاني، علي فيروزي، رضا احدي، بيژن طاهري و... تيم را رهبري كرد در حاليكه تقي جهاني و جلال چراغپور مربيان تيم بوده و مرحوم محمود حريري سرپرست تيم او را ياري ميكردند . قبلا احمد خداداد، پرويز ابوطالب، اصغر شرفي و ناصر ابراهيمي از همكاري با او استنكاف كردند. طرح ۲۷ ساله ها و طرح موهوم فوتبال منطقه اي در سال ۱۳۶۱ مورد تصويب قرار گرفت اما خوشبختانه خيلي زود به فراموشي سپرده شد. انجام مسابقات جام حذفي تهران با حضور مناطق مختلف شهرداري تهران اولين گام در جهت همين طرح موهوم فوتبال منطقه اي بود. ۱۸تيم تهران همراه ۲۰ منطقه شهرداري تركيب تيم هاي جام حذفي ۱۳۶۱ را ساختند.

ناصر حِجازی (۲۳ آذر ۱۳۲۸ در تهران-۲ خرداد ۱۳۹۰ در تهران) مربی و بازیکن فوتبال ایرانی بود. او دروازه‌بان اول تیم ملی فوتبال ایران در دهه ۱۳۵۰ بود و ۲ قهرمانی در جام ملت‌های آسیا، ۱ قهرمانی در بازی‌های آسیایی و شرکت در المپیک و جام جهانی فوتبال را در کارنامه دارد. او هم‌چنین به هم‌راه تیم تاج قهرمانی در جام تخت جمشید و جام باشگاه‌های آسیا را تجربه کرده‌است.

فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال حجازی را دومین دروازه‏بان برتر قرن بیستم قاره آسیا پس از محمد الدعایه عربستانی معرفی کرده‌است.

حجازی در دوران مربی‌گری هم تیم استقلال تهران را به نایب‌قهرمانی جام باشگاه‌های آسیا و قهرمانی لیگ آزادگان رساند.

وی در روز ۲ خرداد ۱۳۹۰ پس از تحمل مدت‌ها رنج ناشی از بیماری سرطان ریه در بیمارستان کسری تهران درگذشت و در تاریخ ۴ خرداد ۱۳۹۰ خورشیدی در «قطعه نام‌آوران» بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

ناصر حجازی و غلامرضا تختی تنها چهره های ورزشی هستند که نام آنها در مجموعه مفاخر و نام آوران ایران زمین در کنار نام هایی چون ابوعلی سینا ، سعدی شیرازی ، حکیم ابوالقاسم فردوسی ، عطار نیشابوری ، امیر کبیر ، کمال الملک ، جلال آل احمد ، پروین اعتصامی ،پروفسور محمود حسابی ، دکتر علی شریعتی و دکتر جعفر شهیدی قرار گرفته است.

زندگی

ناصر حجازی در یک خانواده اذربایجانی . همراه پدر ومادر و ۴ خواهر و یک برادر زندگی می‌کرد. پدرش متولد منطقه لاله تبریز بود و آژانس املاک داشت و مادرش متولد یکی از روستاهای اطراف خرمدره و ابهر بود.در دوره مربیگری تیم ماشین سازی تبریز منطقه لاله تبریز (زادگاه پدرش) پاتوق تفریحی ناصر حجازی بود. وی دوره دبستان را در دبستان هخامنش و دوره دبیرستان را در دبیرستان‌های ابومسلم، سعادت، سینا، سهند و شرق طی کرد. وی در تیم فوتبال دبیرستان ابومسلم در پست گوش راست و دروازه بانی بازی می کرد.همچنین در تیم بسکتبال این دبیرستان حضور مستمر داشت. دبیرستان ابومسلم در خیابان ابوسعید در نزدیکی میدان منیریه تهران، حوالی منزل سابق وی واقع شده بود. در سال ۱۳۵۰ وارد مدرسه عالی ترجمه شد و در سال ۱۳۵۶ لیسانس خود را دریافت کرد.

زندگی ورزشی

ناصر حجازی در ۱۳۵۹

خود حجازی گرایشش به فوتبال را این گونه تعریف می‌کند:

من فوتبال را فقط به صورت تفریحی دنبال می‌کردم و رشته اصلی من بسکتبال بود و حتی برای تیم جوانان بسکتبال ایران هم انتخاب شدم و ماجرا از اینجا شروع شد که روزی با دوستان به تماشای بازی آموزشگاهی که تیم مدرسه ما هم در آن شرکت داشت رفتیم.

در همان روز دروازه‌بان تیم مدرسه ما آسیب دید مربی تیم مرا صدا زد و گفت ناصر بیا درون دروازه بایست من هم گفتم آقا اصلا من نمی‌توانم من فقط گاهی فوتبال بازی می‌کنم اون هم هافبک تیم نه دروازه‌بانی!! مربی دست بردار نبود و می‌گفت تو قد بلند داری و بسکتبالیست هم بودی حتما می‌توانی چند توپ هوایی رو بگیری.

خلاصه با اصرار مربی و با ترس و لرز و دلهره رفتم درون دروازه. آن روز برای من یک روز بیاد ماندنی و خاطره‌انگیز است. خودم هم باورم نمی‌شد که چرا با وجود آن‌که برای اولین بار درون دروازه ایستاده بودم اینقدر خوب توپ می‌گرفتم. بازی که تمام شد همه تماشاگرانی که برای دیدن مسابقه آماده بودن تشویقم کردند.

دوران بازیکنی

باشگاهی

تیم فوتبال نادر در دسته دوم باشگاه‌های تهران اولین باشگاه حجازی بود و از همان تیم به تیم ملی جوانان و تیم ملی بزرگسالان رسید. در سال ۱۳۴۸ به تاج پیوست و در همان سال اول، قهرمانی جام باشگاه‌های آسیا و جام تخت جمشید را با این تیم به دست‌آورد. وی تا پایان دوران بازیکنی خود به‌جز یک سال و نیم در بین سال‌های ۱۳۵۶ و ۱۳۵۸ که برای تیم شهباز بازی کرد و مدت کوتاهی پس از جام جهانی ۱۹۷۸ که با تیم منچستر یونایتد تمرین می‌کرد و ۵ بازی برای تیم اصلی یونایتد انجام داد ( عدم صدور کارت «آی.تی.سی» برای این دروازه بان ارزنده به دلیل نبود فدراسیون منسجم در ایران مانع از حضور حجازی در لیگ برتر انگلیس شد)، در بقیه این مدت توپچی تاج و استقلال تهران بود و با این تیم چندین دوره قهرمانی در لیگ کشور، جام باشگاه‌های تهران، جام حذفی ایران و جام باشگاه‌های آسیا را جشن گرفت.

حجازی در پایان دوران بازیکنی خود به بنگلادش رفته و پس از مدت کوتاهی دروازه‌بانی در تیم محمدان، سرمربی این تیم شد و در سال ۱۳۶۹ بازی خداحافظی خود را در همین تیم انجام داد.

ملی

ناصر حجازی در مقابل بازیکن استرالیایی در بهار ۱۳۵۶، مقدماتی جام جهانی ۱۹۷۸

حجازی اولین بازی ملی خود را در ۲۲ شهریور ۱۳۴۸ در آنکارا در مقابل تیم ملی پاکستان انجام داد که با نتیجه ۴ بر ۲ به نفع ایران پایان یافت. آخرین بازی او هم در سال ۱۳۵۹ و در بازی ایران- کویت انجام گرفت و بعد از آن به دلیل قانون عجیبی معروف به «قانون ۲۹ ساله‌ها» که حضور دروازه‌بانان بالای ۲۹ سال در تیم ملی را ممنوع می‌کرد از تیم ملی کنار گذاشته شد.این قانون آن زمان تنها به ناصرحجازی ابلاغ شد.

ناصر حجازی در دهه ۱۳۵۰ دروازه‌بان اصلی تیم ملی ایران بود و با این تیم دو بار قهرمان جام ملت‌های آسیا (۱۹۷۲ و ۱۹۷۶) و یک بار قهرمان بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ تهران شد و در جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین و المپیک ۱۹۷۲ مونیخ هم شرکت کرد و سهمیه حضور در المپیک ۱۹۷۶ مونترآل و مقام سومی جام ملت‌های آسیا ۱۹۸۰ را هم به‌دست آورد.

دوران مربی‌گری

اولین تجربه مربیگری حجازی در محمدان بنگلادش بود، نقطه اوج این باشگاه در سال ۱۳۶۷ با پیروزی بر پرسپولیس و صعود به یک‌چهارم‌نهایی جام باشگاهای آسیا رقم خورد. حجازی در مورد آن مسابقه می‌گوید: «رئیس باشگاه گفت می‌خواهم بیایم رختکن بگویم کمتر گل بخورید آبرویمان نرود! گفتم می‌خواهی بیایی روحیه بچه‌ها را تضعیف کنی؟ لازم نکرده! خودم به رختکن رفتم و گفتم بچه‌ها من پرسپولیس را می‌شناسم اصلا تیم نیست! خلاصه به داخل زمین رفتیم.

در نیمه اول با گل کرمانی از ما جلو افتادند. در بین دو نیمه حسابی به بچه‌ها توپیدم. چشمتان روز بد نبیند با گل بیژن طاهری بازی را مساوی کردیم. بعد از آن گل خیلی فشار آوردیم چون برای صعود نیاز به برد داشتیم. بازی طوری شده بود که فنونی‌زاده کاپیتان پرسپولیس می‌گفت بچه‌ها بزنید زیرش ۱-۱ هم می‌ریم بالا! در دقیقه ۸۸ سانتری شد و مهاجم خارجی و سرعتی ما توپ را از زیر دستان سلطانی وارد دروازه کرد ۲-۱ بردیم! این برد در تاریخ محمدان بنگلادش بی‌سابقه بود. بعد از بازی جشنی گرفتند که باورنکردنی بود. تمام مردم شهر بیرون آمده بودند. در جشن شهردار و وزیر امور خارجه هم حضور داشتند.» او هر وقت از روزهای حضور در هند و بنگلادش حرف می‌زد بغض می‌کرد و همیشه می‌گفت: هیچ کسی نمی‌تواند یک ساعت آن زندگی را تحمل کند. او در مصاحبه ای گفته بود:«روزهای اولی که در هند و سپس بنگلادش بودم فقط می‌توانستم روزی یک وعده شکمم را سیر کنم آن‌هم نه با غذای خوب و مقوی بلکه با نان یا موز که ارزان بود. این سختی‌ها را به جان خریدم تا از اصولم برنگردم، تا جلوی کسی تعظیم نکنم، تا دست کسی را نبوسم، تا مردانگی‌ام را به حراج نگذارم، تا خداوند را ناراحت نکنم که آدم با شرافت و با عزتی باشم.»

او در دوران سرمربیگری موفق شد استقلال را به مقام نایب قهرمانی باشگاه‌های آسیا و قهرمانی در لیگ و جام حذفی ایران برساند. در تیم‌های سپاهان اصفهان، ذوب آهن اصفهان، استقلال رشت، ماشین‌سازی تبریز، استقلال اهواز، ابومسلم خراسان، نساجی قائمشهر نیز به مربیگری پرداخت که موفقیت چندانی نصیب وی نشد. او در سال ۱۳۸۷ پس از انتخاب مجدد علی فتح‌الله‌زاده به سمت مدیرعاملی، مجدداً سرمربی باشگاه استقلال تهران گردید.
او یکبار در دوره مصطفوی به عنوان مربی تیم ملی انتخاب شد، اما به ناگاه نام مایلی کهن به عنوان مربی تیم ملی از صدا و سیما اعلام شد. این تنها آرزویی بود که حجازی داشت و به آن نرسید

وی در زمان مربی گری اش بازیکنان بزرگی همچون علی دایی، رحمان رضایی، علی رضا اکبرپور، علی اکبر استاد اسدی و امیدرضا روانخواه را به فوتبال ایران تقدیم کرد.

زندگی شخصی

ناصر حجازی و نوعروسش بر جلد مجلهٔ اطلاعات هفتگی، تیرماه ۱۳۵۲

همسر حجازی بهناز شفیعی نام دارد و حجازی از او دارای دو فرزند به نام‌های آتوسا و آتیلا است که هرد و فوتبالیست بوده‌اند. آتیلا چند سال در تیم استقلال تهران بازی می‌کرد و آتوسا هم اولین کاپیتان تیم ملی فوتسال زنان ایران بود. داماد او (همسر آتوسا) سعید رمضانی هم بازیکن حرفه‌ای فوتبال است و فرزند آنها نیز امیرارسلان نام دارد.

فعالیت سیاسی

ریاست جمهوری ۱۳۸۴

حجازی برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال ۸۴ ثبت نام کرد و گفته بود که اگر تأیید صلاحیت شود ۳۰ میلیون رأی می‌آورد. و اعلام کرده بود که در صورت پیروزی در انتخابات احمد نیک‌کار را به معاون اولی برمی‌گزیند ولی شورای نگهبان صلاحیت او را برای شرکت در انتخابات رد کرد. حجازی پس از رد صلاحیت در اطلاعیه‌ای از نامزدی هاشمی رفسنجانی حمایت کرد. او پس از ثبت نام به روزنامه خبرورزشی گفت:

چه ایرادی دارد ورزشی‌ها هم کار سیاسی انجام بدهند؟ الان که در ورزش ما سیاستمداران فعالیت دارند حالا چه ایرادی دارد مثلاً حجازی کار سیاسی کند؟! من شرایط اولیه را که برای ثبت نام دارم. اگر صلاحیت‌مان را تایید کردند که شرکت می‌کنیم و فکر نمی‌کنم ایرادی داشته باشد.

موضع‌گیری در مورد هدفمندسازی یارانه‌ها

در ۳۱ فروردین سال ۱۳۹۰، ناصر حجازی در مصاحبه‌ای که با پرتال شخصی خود انجام داد ضمن اعتراض به وضعیت اقتصادی موجود در ایران، نسبت به سیاست‌های اقتصادی دولت از جمله هدفمندی یارانه‌ها، شدیداً اعتراض خود را اعلام کرد و شرایط بیماری اش را ناشی از آن دانست همچنین وی در بخشی از این مصاحبه در مورد پرداخت ماهیانه یارانه‌ها به مردم توسط دولت گفت:

دولت می‌گوید چهل هزار تومان در ماه به مردم کمک می‌کنیم، مگر مردم گدا هستند؟ مردم ایران روی گنج خوابیده‌اند، نفت، گاز و... دولت حق ندارد به مردم کمک کند، دولت باید کار کند، خدمت کند و زحمت و دسترنج مردم را دودستی تقدیم آنها نماید. چهل هزار تومان در ماه به مردم می‌دهند و بعد چند برابر آن را از جیب مردم برداشت می‌کنند و سپس ادعای خدمت به مردم دارند. از دید مسئولین خدمت دولت به مردم یعنی کار کردن مردم برای دولت و اینکه مردم کار کنند و پولشان را تقدیم دولت نمایند! برای من گاز می‌آمد چهل هزار تومان و حالا می‌آید یک میلیون تومان. گاز به کشور همسایه با مبلغی به‌مراتب کمتر از آنچه از جیب مردم برداشت می‌کنند، صادر می‌شود. با دیدن این شرایط نباید عصبانی شوم؟ نباید حرص بخورم و شرایط جسمانی‌ام مثل امروز شود.

حجازی در پایان صحبت‌هایش بدون نام بردن از مقام مسئول خاصی در حکومت جمهوری اسلامی ایران گفته بود: یا رب روا مدار که گدا معتبر شود، گر معتبر شود ز خدا بی خبر شود.

موضع گیری های ورزشی

ناصر حجازی تداوم ناکامی های فوتبال ما در چند سال اخیرآینده فوتبال ایران را اینگونه پیش بینی کرده بود:«حاصل عشق مترسک به کلاغ، مرگ یک مزرعه است.»

درگذشت

ناصر حجازی در ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۰ در حین تماشای دیدار تیم فوتبال استقلال مقابل پاس همدان در روز آخر لیگ برتر به‌دلیل وخامت حالش به کما رفت و در حالی که از بیماری سرطان ریه رنج می‌برد، در تاریخ ۲ خرداد ۱۳۹۰، ساعت ۱۰:۵۵ صبح، در بیمارستان کسری در تهران درگذشت.
ناصر حجازی در طول ۱۸ ماه بیماری هیچ گونه کمک دولتی را قبول نکرد. او دربارهٔ بیماریش و حضور مسئولان دولتی در کنار خود در بیمارستان گفته بود: «خیلی از مسئولان آمدند. من احتیاجی به کمک آن‌ها نداشتم. آن‌ها عددی نیستند که بخواهند به من کمک کنند، در اندازهٔ این حرف‌ها نیستند که بخواهند به ناصر حجازی کمک کنند.»

مراسم تشییع جنازه ناصر حجازی

مراسم تشییع

مراسم تشییع جنازه ناصر حجازی ابتدا قرار بود در سه‌شنبه ۳ خرداد ۱۳۹۰ برگزار شود که با درخواست‎های اهالی ورزش و فوتبال و هواداران او به دلیل اینکه عدهٔ بیشتری بتوانند در این مراسم شرکت کنند به چهارشنبه ۴ خرداد موکول شد.^[همچنین قرار براین بود که ناصر حجازی در ورزشگاه شیرودی تشییع شود که با مخالفت شورای تامین روبرو شد و مراسم تشییع به ورزشگاه آزادی انتقال یافت

واکنش‌ها به مرگ ناصر حجازی

تیتر روزنامه گل،۳ خرداد ۱۳۹۰

جامعه ورزش

• کنگره فیفا، سپ بلاتر در نشست ژوئن ۲۰۱۱ نام کسانی را برد که در سال گذشته از خانواده فوتبال درگذشته‌اند و در این میان نام ناصر حجازی هم از ایران مطرح شد و بلاتر با صحبت درباره ناصر حجازی به احترامش یک دقیقه سکوت در کنگره اعلام کرد.
• سایت فیفا در گزارش اختصاصی:هفته اخیر، هفته‌ای بود که در آن مردی که با واکنش‌های ماورای صوت خود ایران را به دو قهرمانی جام ملت‌های آسیا در روزهای اوج آن تیم در دهه ۱۹۷۰ رسانده بود، مردی که منچستریونایتد برای به خدمت گرفتن او تمایل داشت، مردی که دومین دروازه‌بان برتر آسیا در قرن بیستم شناخته شد و مهم‌تر از همه مردی که در طول ۶۱ سال زندگی‌اش متواضع، صادق و فروتن ماند، از میان دوستدارانش رفت. و دست آخر این آخرین حضور او در فوتبال بود و ورزش تا آخرین لحظه‌ها در کنار او ماند. در واقع هنگامی که او روز جمعه به کما رفت، در حال تماشای بازی استقلال و پاس همدان از تلویزیون بود.
• سپ بلاتر رئیس فیفا با ارسال نامه‌ای به علی کفاشیان ابراز تاسف نموده و به طرفداران ناصر حجازی تسلیت گفته‌است.
• کارلوس کی‌روش، سرمربی تیم ملی فوتبال ایران: «امروز، روز غمگینی برای فوتبال ایران است. درگذشت یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان فوتبال ایران را تسلیت می‌گویم. به دلیل درگذشت حجازی تمرین را با یک دقیقه سکوت آغاز کردیم».
• حشمت مهاجرانی، سرمربی سابق تیم ملی فوتبال ایران: «من با ناصر زندگی کردم. او یکی از مفاخر فوتبال ایران است».
• باشگاه فرهنگی ورزشی پرسپولیس: «فقدان اسطوره فوتبال ایران غم بزرگی را در دل خانواده ورزش به جای گذاشت. باشگاه فرهنگی ورزشی پیروزی (پرسپولیس) به همین مناسبت درگذشت دروازه‌بان اسبق تیم ملی و استقلال را به جامعه ورزش کشور و خانواده حجازی تسلیت گفته، از درگاه خداوند متعال برای آن مرحوم مغفرت الهی و برای خانواده گرانقدر ایشان آرزوی صبر می‌نماید.»
• باشگاه ماشین‌سازی تبریز: «این مرد بزرگ در فوتبال تبریز نیز نقش موثری را ایفا کرده و در دو سال مربیگری خود در باشگاه ماشین‌سازی تبریز این تیم را به یکی از قطب‌های ایران مبدل کرده بود.»
• حبیب کاشانی سرپرست تیم فوتبال پرسپولیس: «خبر فراق جانسوز درگذشت ناصر حجازی دروازه‌بان اسبق تیم ملی و استقلال بر ما نیز گران آمد و فقدان ایشان ضایعه بزرگی برای جامعه ورزش کشور خواهد بود. بدینوسیله ضمن عرض تسلیت به جامعه ورزش کشور، از درگاه خداوند سبحان برای آن مرحوم مغفرت الهی و برای خانواده محترم شان صبر و شکیبایی مسئلت می‌نمایم. روحش شاد و یادش گرامی باد.»
• افشین قطبی سرمربی سابق تیم ملی فوتبال ایران: «از درگذشت ناصر حجازی بسیار متاسفم و با خانواده‌اش ابراز همدردی می‌کنم. حجازی اسطوره ورزش ایران و یکی از الگوها و اخلاق ورزشی‌ام در دوران کودکی بود. متاسفم که او فوت کرد و همه ما را تنها گذاشت. امیدوارم قدر پیشکسوتان را بیشتر بدانیم و تا زمانی که زنده‌اند برایشان ارج و منزلت قائل شویم».
• علی دایی، سرمربی تیم پرسپولیس و کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال ایران: «ناصر حجازی به گردن من حق دارد و من خودم را مدیون او می‌دانم. وقتی کسی علی دایی را نمی‌شناخت، ناصر حجازی من را کشف کرد».
• علیرضا منصوریان، بازیکن سابق تیم فوتبال استقلال و تیم ملی فوتبال ایران: «من شاگرد مرحوم حجازی بودم و درگذشت این پیش‌کسوت بزرگ فوتبال ایران را باور نمی‌کنم. او محبوب مردم بود و در دل مردم جا داشت و امروز همه ورزش دوستان در فقدان چنین مرد بزرگی داغدار هستند».
• علی کریمی، بازیکن تیم فوتبال شالکه ۰۴ و کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال ایران: «اصلا دوست ندارم فقدان ناصرخان حجازی را باور کنم».
• رحمان رضایی، بازیکن پیشین تیم ملی فوتبال ایران: «ناصر حجازی شخصیتی منحصر بفرد، چه از لحاظ شخصیتی، چه از لحاظ ورزشی و چه از لحاظ علمی بود».
• کریم باقری، کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال ایران:نمی‌دانم چرا تا زمانی که اسطوره‌ها و پیشسکوتان زنده هستند به فکرشان نیستیم؟عزاداری مردم ایران و حضور در این مراسم نشان داد که امثال حجازی‌ها زنده هستند و هرگز نام آنها از یاد مردم پاک نخواهد شد.
• علی کفاشیان رئیس فدراسیون فوتبال ایران:مردم نه تنها در زمین بازی بلکه در زمان مرگ نیز با اسطوره‌های خود هستند. این موضوع برای ما درس باشد و تلاش کنیم تا برای مردم بیشتر کار کنیم.
• عادل فردوسی‌پور مجری برنامه نود در مراسم تشییع پیکر ناصر حجازی در استادیوم آزادی:«ما استاد چنین کارهایی هستیم، وقتی کسی مرحوم می‌شود برای ما عزیز می‌شود، باید زمانی که آنها زنده هستند قدرشان را بدانیم. جمعیت بسیار زیادی برای بدرقه ناصر حجازی به ورزشگاه آزادی آمده‌اند که همه آنها مشکی‌پوش هستند. به نظر من حیف بود و حجازی زود از میان ما رفت.»
• امیر قلعه نویی در حالی که جامعه ورزش عزادار بودند، ادعا کرد او در سال ۷۵ مامور شده‌است تا ناصرحجازی را به استقلال بیاورد. ذکراین نکته کافیست که امیر قلعه نویی برای گفتن تسلیت به خانه حجازی نرفت و مشکی نپوشید.

آتوسا حجازی، دختر ناصر حجازی در واکنش به مصاحبه قلعه نویی در برنامه ۹۰:

من می‌گویم اگر ایشان می‌خواست خاطره تعریف کند ۳روز زودتر تعریف می‌کرد تا بابام زنده باشد و جوابش را بدهد. قلعه‌نویی خیلی ادعای مسلمانی دارد اما اگر مسلمان است درست نیست پشت سر مرده حرف بزند. این حرکت ایشان خیلی زشت بود. این آقا دیگر اسم پدرم را به زبان نیاورد. ایشان حتی به مردن پدرم هم حسادت می‌کند. من از ایشان خواهش می‌کنم دیگر اسم پدرم را به زبان نیاورد چون پدرم در آن دنیا هم ناراحت می‌شود که کسی مثل قلعه‌نویی اسمش را به زبان بیاورد. به خاطر اینکه قلعه‌نویی در مراسم پدرم نبود هم از ایشان تشکر می‌کنم چون پدرم خوشحال شد که ایشان در مراسمش شرکت نکرد.

سیاست‌مداران

• رضا پهلوی، ولیعهد سابق ایران: «از دریافت خبر درگذشت شادروان ناصر حجازی بی‌نهایت متاثر شدم. به یاد خاطرات شیرینی از جوانی خود می‌افتم که ناصر حجازی، هم‌راه با دیگر اعضای تیم ملی فوتبال ایران، گاهی به میدان فوتبال سعدآباد می‌آمدند و با هم تمرین فوتبال می‌کردیم. به عنوان یک دوستدار فوتبال، به خانوادهٔ وی، به هم‌بازی‌های ناصر و جامعهٔ ورزشکاران ایران، تسلیت می‌گویم».
• محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور ایران: «آن مرحوم، اسطوره فوتبال ایران و از مردان نیک‌نام و خوش اخلاق ورزش کشور بود که خدمات ماندگاری برای ورزش ملی انجام داد و بی‌تردید در قلب ملت ایران جاودانه خواهد ماند».
• علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی: «ناصر حجازی یکی از پر افتخارترین چهره‌های ورزشی کشور بود»
• هاشمی رفسنجانی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام:«خبر درگذشت آقای ناصر حجازی موجب تأسف و تأثر خاطر گردید. مصیبت وارده را به جامعه ورزشی ایران بویژه خانواده آن مرحوم تسلیت می‌گویم».
• محمدرضا رحیمی معاون اول ریاست جمهوری: «درگذشت ورزشکاری برجسته و پیشکسوت مرحوم ناصر حجازی که سال هادر میادین ورزشی برای کشور افتخار آفرید موجب تاسف و تاثر شد».
• رامین مهمان‌پرست سخنگوی وزارت امور خارجه ایران، در نشست خبری خود در روز سوم خرداد درگذشت ناصر حجازی را تسلیت گفت.
• سید محمد خاتمی با انتشار پیام تسلیتی گفت: «ناصر حجازی نه فقط در عرصه فوتبال، که در ساحت جوانمردی و انسانیت نامی ماندگار است و یادش همواره زنده خواهد ماند.»

برنامه نود

• در برنامه نود (۲ خرداد ۱۳۹۰) یک مسابقه پیامک پس از درگذشت حجازی برگزار شد و بر اساس آن شرکت کنندگان در مسابقه با فرستادن عدد ۱ یاد حجازی را گرامی داشتند. به این برنامه بیش از چهار و نیم میلیون پیامک رسید. این تعداد پیامک یک رکورد جدید از لحاظ ارسال اس‌ام‌اس در یک برنامه تلوزیونی در ایران می‎باشد.همچنین در تاریخ ۱۵ فرودین ۱۳۹۱ درگذشت ناصر حجازي مهم‌ترين اتفاق فوتبالي سال ۹۰ از سوی بینندگان اعلام شد..

هنرمندان

• ابراهیم حامدی (ابی)، خواننده ایرانی: «امروز با اینکه ساعتی از شنیدن این خبر جانگداز می‌گذرد, من همچنان در ناباوری به سر می‌برم. یاد عقاب بلند پرواز فوتبال ایران، همیشه در قلب ملت‌مان جاوید خواهد ماند.»
• جمشید مشایخی، بازیگر باسابقه سینما: «حجازی همیشه برای من زنده‌است. یکی از بزرگانی بود که بزرگی‌اش را به امضای مردم رساند. من عاشق او بودم چون رک حرف می‌زد و چاپلوس هم نبود.»

کارنامه

 دومین دروازه بان قرن آسیا

 رده بندى بهترين دروازه بانان قرن در سال ۱۹۹۹ و در پايان قرن بيستم توسط فدراسيون بين المللى تاريخ و آمار انجام شد. انتخاب برترين دروازه بانان قرن در يك فرآيند ۵ مرحله اى از سوى iffhs و توسط روزنامه نگاران و كارشناسان فوتبال از تمام كشورهاى دنيا انجام شده است و مبناى اين انتخاب نيز عملكرد دروازه بانان در طى قرن گذشته در مسابقات داخلى و بين المللى بوده است.لئوياشين دروازه بان اسبق تيم ملى شوروى سابق و باشگاه دينامو مسكو با كسب ۱۰۰۲ امتياز و با فاصله زيادى نسبت به ساير رقبا به عنوان برترين دروازه بان قرن بيستم انتخاب شد.در فهرست ۵۰ نفره دروازه بان برتر قرن بيستم فقط نام ۲ آسيايى به چشم مى خورد كه محمدالدعايه با كسب ۲۵ امتياز در رده ۳۹ و ناصر حجازى با كسب ۲۱ امتياز در رده ۴۱ قرار گرفته اند. به اين ترتيب در رده بندى دروازه بانان برتر قرن در قاره آسيا حجازى پس از الدعايه در رده دوم قرار مى گيرد. نكته قابل توجه اينكه رده بندى و امتيازدهى در قاره هاى مختلف متفاوت از رده بندى جهانى است. رده بندى ۷ دروازه بان برتر قرن آسيا به اين ترتيب است:
- محمد الدعايه (عربستان) ۵۴ امتياز
۱- ناصر حجازى (ايران) ۱۸ امتياز
۳- اين يونگ چوى (كره جنوبى) ۱۵ امتياز
۴- هوى كانگ ژانگ (چين) ۱۴ امتياز
۵- يوبين فو (چين) ۸ امتياز
۶- حمود سلطان (بحرين) ۸ امتياز
۷- پيتر تانگاراج (هند) ۸ امتياز

ایده ها و نظرات شخصی ناصر حجازی :

يكي از مهم‌ترين ويژگي‌هاي اين بازيكن سابق فوتبال در كنار صداقت و صراحت، چهره خوبش و همين‌طور طرز پوشش او بود كه باعث مي‌شد درنظر همه آدمي «خوش‌تيپ» به‌نظر برسد.

بايد خيلي بزرگ و خاص باشي كه در زمان حيات، مردم به تو لقب اسطوره بدهند. «ناصر حجازي» از جمله معدود اسطوره‌هاي زنده ما بود و با اينكه در مورد او زياد گفته شده و اين روزها همه‌جا از حرف‌هايي درباره او و بزرگي‌اش پر شده، كمتر كسي به اين موضوع پرداخته كه حجازي چطور و چرا اسطوره شد؟ يكي از مهم‌ترين ويژگي‌هاي اين بازيكن سابق فوتبال در كنار صداقت و صراحت چهره خوبش و همين‌طور طرز پوشش او بود كه باعث مي‌شد درنظر همه آدمي «خوش‌تيپ» به‌نظر برسد. البته زيبايي ذاتي يك هديه خدادادي است؛ اما اينكه چطور از داشته‌هايت استفاده كني، در زندگي چه چيزهايي را درنظر داشته باشي و چه معيارهايي را به كار بگيري تا درنظر همه عزيز باشي، چيزهايي ا‌ست كه حجازي در موردآن‌ها نظرات جالبي داشت و دقت او در اين زمينه هم بسيار تاثير داشت.

 

ناصرخان به‌عنوان جنتلمن فوتبال ايران كه هميشه زندگي خوب و آبرومندي داشته، نقش مديريت پول را از خود آن مهم‌تر مي‌دانست: «براي من هميشه تعجب‌آور بوده كه اين جوان‌ها با وجود گرفتن پول‌هاي زياد، درست زندگي كردن و اداره آن را بلد نيستند. شايد اين پول در حد آنها نيست و راه زندگي كردن با آن را نياموخته‌اند. اميدوارم زندگي راحتي داشته باشند اما فراموش نكنيد كه پول زياد بايد با رشد فرهنگي همراه باشد؛ كه متاسفانه اين‌جا اين‌طور نيست.»

اهميت خوش لباسي

بارها گفته شده خوش‌پوشي با «مارك‌پوشي» فرق دارد. حجازي هم بيش از اينكه به مارك لباس‌هايش توجه كند - هرچند كيفيت هم از معيارهاي اصلي‌اش بود- يا پول زيادي بابت خريدن لباس خرج كند؛ هميشه خوب مي‌پوشيد. راز قضيه را از زبان خودش بخوانيد: «سعي مي‌كنم در لباس‌هايم رنگ‌آميزي را رعايت كنم. موقع انتخاب لباس فقط به قيمت نگاه نمي‌كنم؛ اينكه مدل لباس يا رنگش به پوست و استيل بدنم بيايد مهم‌تر است. هماهنگ كردن هم مهم است، در لباس پوشيدن سليقه بايد داشت و مثل شلخته‌ها رنگ‌هاي بد را با هم نپوشيد.» و البته اين خوش‌تيپي خرج هم دارد: «به لباس و لباس خريدن علاقه دارم. طبيعتا براي آن هزينه هم مي‌كنم چون در ديد مردم خيلي موثر است. مثلا آخرين باري كه اتريش بودم از يك مدل بلوز چندتا و از چند رنگ مختلف به قيمت زيادي خريدم. برايم مهم است كه تميز باشم و لباس خوب بپوشم.»

هيچ‌كس از گفتن اينكه ناصر حجازي خوش‌قيافه است، ابايي ندارد. حتي مجريان راديو و تلويزيون كه با محافظه‌كاري صحبت مي‌كنند و كمتر درباره حاشيه‌هاي مربوط به تيپ و قيافه فوتبالي‌ها حرف مي‌زنند؛ اين اواخر خيلي راحت از خوش‌تيپي ناصرخان گفتند و حتي برنامه پربيننده «90» هم ميان گزينه‌هاي مسابقه اس‌ام‌اس درباره حجازي، خوش‌قيافه بودن و تيپ او را به‌عنوان يكي از عوامل محبوبيت حجازي به راي گذاشت.
به تصاوير او نگاه كنيد. عكس‌هاي قديمي كه او را در كنار سوپرستاره‌هاي سينما و خوانندگان روز نشان مي‌دهند يا تصاوير جديدتر كه مربوط به دوران مربيگري او هستند؛ همه و همه از جذابيت غيرقابل انكار حجازي خبر مي‌دهند. حتي وقتي بيماري ناصر حجازي تيتر روزنامه‌ها شد و همه با چهره متفاوتي از او روبه‌رو شدند، باز هم مرتب بودن و حفظ ظاهر از نكات برجسته او بود. «آتيلا» تك پسر او مي‌گويد: «پدرم هيچ‌وقت قبول نكرد روي صندلي چرخدار بنشيند. در بدترين حالت هم مي‌گفت مي‌خواهم روي پاي خودم بايستم و سعي مي‌كرد درنظر ديگران قوي و خوب باشد.»
بازي روزگار را ببينيد كه ناصرخان دقيقا از همان نقطه قوتش ضربه خورد؛ كسي كه به خوش‌تيپي معروف بود، با اوج گرفتن بيماري سرطان و شيمي‌درماني، با چالشي غريب روبه‌رو شد اما با وجود آن بيماري مهلك، حجازي تا لحظه آخر مقاومت كرد و هرگز تسليم عجز و ناتواني نشد.

خيلي از هواداران ناصر حجازي نمي‌توانند او را بدون كراواتش تصور كنند. در اغلب عكس‌هايي كه به قصد پوستر شدن از او گرفته مي‌شد، با عينك دودي و كت‌وشلوار و البته كراواتي خوش‌رنگ، در حد يك مدل حرفه‌اي ظاهر مي‌شد. جالب است بدانيد چند سال پيش يك برند معروف از حجازي و «فريدون زندي» براي شركت در برنامه‌هاي تبليغاتي‌شان دعوت كرد كه البته به سرانجام نرسيد. اما در دهه ۷۰ چهره اسطوره آبي‌ها در آگهي كالايي ورزشي ديده شد. خود او بعدها گفت كه به‌دليل رفاقت با صاحب آن كالا شركت در تبليغات را قبول كرده و پول چنداني بابت آن نگرفته است. ضمنا برخلاف چيزي كه شايعه شده بود، كراوات زدن حجازي هرگز براي او مشكلي درست نكرد. خودش مي‌گفت: «بعضي از دوستانم مي‌گفتند كراوات نزن، برايت دردسر درست مي‌شود. من هم مي‌پرسيدم مگر شيك‌پوشي بد است؟ هيچ‌وقت به خاطر كراوات زدن برخورد بدي با من نشد.»

ناصر حجازی و سینما ...

يكي از روزنامه‌ها از قول «ايرج قادري» نوشت: «اگر حجازي براي من بازي مي‌كرد، ستاره سينما هم مي‌شد.»
محبوبيت و تيپ مناسب حجازي، نظر سينماگران را هم به‌خود جلب كرد و از همان دوران جواني، پيشنهادهاي زيادي براي بازي در سينما داشت. او البته به هيچ‌كدام از پيشنهادها روي خوش نشان نداد و مثلا به همين آقاي قادري جوابي داد تا به‌اصطلاح قيد او را بزند. خودش در مورد اين قضيه و نه گفتنش به دنياي سينما معتقد بود: «خيلي از ورزشكارها و فوتباليست‌ها رفتند بازيگر شدند ولي من با اينكه پيشنهادهاي زيادي داشتم هيچ‌وقت قبول نكردم و دنبالش نرفتم. احساس مي‌كردم در ورزش خيلي موفق‌تر از سينما هستم. ضمنا بررسي كردم و ديدم از بين ورزشكارها فقط فردين در سينما موفق بود. فردين چهره خوبي داشت و به بازيگري هم علاقه‌مند بود. اما من موفق نمي‌شدم و براي همين هميشه نه گفتم. مثلا وقتي ايرج قادري براي فيلم «مي‌خواهم زنده بمانم» با من صحبت كرد، قيمت بالايي براي دستمزد گفتم و خودم سنگ بزرگ انداختم كه ديگر دنبالم نيايند!»
در سال‌هاي اخير «احمدرضا عابدزاده»، «علي پروين»، «حميد استيلي» و خيلي‌هاي ديگر در فيلم‌هاي سينمايي ديده شدند ولي حرف ناصرخان يك كلام بود: نه! او مي‌گفت: «ممكن است كسي معروف باشد و چهره مناسب هم داشته باشد ولي بازي كردن و هنر داشتن خيلي فرق دارد. من دنبال كسب درآمد از راه بازيگري نبودم، فقط مهم بود كه با چه‌كسي بازي كنم. مثلا يك بار قرار شد با بهروز بازي كنم، صحبت‌هاي‌مان را هم كرديم ولي باز هم بازي نكردم! چون فكر مي‌كردم ممكن است موفق نشوم و اگر اين‌طور مي‌شد وجهه فوتبالي‌ام هم از بين مي‌رفت.»

حجازی ؛ مورينيو ؛ گوارديولا و ...

پديده عجيب فوتبال جهان در اين سال‌ها، مردي به نام «ژوزه مورينيو» است كه اين روزها بازار اظهارنظر درباره تيپ و قيافه يا لباس پوشيدن او و همين‌طور مقايسه با تيپ رقيبش «پپ گوارديولا» داغ است. از اين نظر مي‌شود بين حجازي با ديگران هم مقايسه‌اي انجام داد. اما با چه‌كسي؟ مثلا با «علي پروين» اسطوره قرمزها؟ «امير قلعه‌نويي» ژنرال آبي‌ها؟ «پرويز مظلومي» مربي فعلي استقلال؟ يا «علي دايي» كه با آن لباس‌هاي عجيب و غريبش حيرت همه را برانگيخته؟ نه، فكرش را هم نكنيد! بايد سراغ ديگراني رفت كه به خوش‌پوشي معروف هستند. مثلا «افشين قطبي» چطور است؟ تعريف حجازي از سرمربي سابق تيم ملي اين بود: «باكلاس». او در مورد ۲ ستاره نيمكت رئال‌مادريد و بارسا هم نظر مثبتي داشت: «هر دوي آن‌ها خوبند، فقط مورينيو كمي قد كوتاه‌تر ولي خوش‌قيافه‌تر است. البته من از نظر فوتبالي بارسلون را دوست دارم.»

 

برچسب‌ها: ناصر حجازي, بهروز وثوقي, احمدرضا عابدزاده, علي پروين