خداداد فرمانفرماییان

    در سال 1307(ه.ش) در تهران متولد شد. یکی دیگر از فرزندان خاندان و شخص عبدالحسین میرزا فرمانفرمای بزرگ بود .

در دانشگاه "کلورادو" و "استانفورد" دکترای اقتصاد گرفت و در ایران به استخدام سازمان برنامه درآمد و سپس به ریاست سازمان برنامه رسید.

او چندی به ریاست بانک مرکزی نیز رسید.

خداداد فرمانفرماییان در شکل­گیری و تحول مفهوم و ساختار برنامه­ریزی در ایران نقش محوری ایفاکرد.

 "ابتهاج" ابتدا فرمانفرماییان را در آمریکا ملاقات و او را برای تصدی دفتر اقتصادی سازمان برنامه به ایران دعوت کرد. استخدام او در سازمان برنامه همزمان است با آمدن گروه مشاورین "هاروارد" و ایدئولوژی خاصی که از آن زمان بر فرآیند برنامه­ریزی در ایران سایه افکند.

فرمانفرماییان در دو فرصت در سازمان برنامه خدمت کرد. در خدمت اول که در دوران "ابتهاج" آغاز شد و تا ابتدای مدیریت عاملی "صفی­اصفیا" ادامه یافت. او ابتدا مسئول دفتر اقتصادی و سپس معاون طرح و برنامه شد. در این مشاغل او نه تنها در شکل­دهی به اندیشه و ساختار عمومی برنامه­ریزی در ایران نقش داشت، بلکه به عنوان مسئول مستقیم تهیه برنامه سوم شاهد و دست­اندرکار تنش­هایی بود که در شکل­گیری سیاست­های داخلی و نیز روابط خارجی در سال­های بعد تاثیر گذاشتند. تنشی که از ابتدا بر رابطه میان "محمدرضاشاه" از یک سو و "جان­کندی" رییس­جمهور آمریکا دیده شاه را نسبت طرح­هایی که منتج از نفوذ "گروه مشاوران هاروارد" در سازمان برنامه بودند متاثر کرد. خداداد فرمانفرماییان پس از یک دوره هشت ساله که در مقام قائم­مقام و رییس بانک مرکزی ایران از سازمان برنامه دور بود، دگر بار در اواسط برنامه چهارم به سمت مدیرعاملی به سازمان برنامه برگشت و برنامه پنجم را که آخرین برنامه عمرانی است که در دوران پیش از انقلاب­اسلامی اجرا شد، پایه­گذاری و تدوین کرد. فرمانفرماییان در آغاز برنامه پنجم به گفته خود به علت اختلافی که با "امیرعباس­هویدا" نخست­وزیر پیدا کرد از مدیریت عاملی سازمان برنامه استعفا داد و از آن پس تا زمان انقلاب در ایران در کار خصوصی اشتغال داشت .