صادق سرمد (۱۳۳۹-۱۲۸۶)، شاعر، روزنامه‌نگار، حقوق‌دان و سیاست‌مدار اهل ایران بود

زندگی‌نامه

سید صادق سرمد، فرزند سید محمدعلی در سال ۱۲۸۶ خورشیدی در تهران متولد شد. تحصیلات خویش را در «رشته حقوق» به پایان رسانید، و مدت‌ها عضویت هیئت مدیره کانون وکلای دادگستری را عهده دار بود و در دوره هجدهم به نمایندگی مجلس شورای ملی از حوزه انتخابیه درگز برگزیده شد. وی به مدت ۷ سال روزنامه صدای ایران را به چاپ رسانید. صادق سرمد در ۲۸ تیر ۱۳۳۹در سن 53 سالگی بر اثر بیماری سرطان در تهران درگذشت و در امامزاده عبدالله (شهرری) به خاک سپرده شد.

نمونه‌ای از اشعار

سروده‌ای از صادق سرمد:

میخانه اگر ساقی صاحب نظری داشتمی خواری و مستی ره و رسم دگری داشت

پیمانه نمی‌داد به پیمان شکنان بازساقی اگر از حالت مجلس خبری داشت

بیدادگری شیوه مرضیه نمی‌شداین شهر اگر دادرس و دادگری داشت

یک لحظه بر این بام بلاخیز نمی‌ماندمرغ دل غم دیده اگر بال و پری داشت

در معرکه عشق که پیکار حیات استمغلوب، حریفی که بجز سر سپری داشت

سرمد سر پیمانه نبود این همه غوغامیخانه اگر ساقی صاحب نظری داشت

آثار چاپ شده

• درای کاروان (۱۳۲۹)
• نغمهٔ کمال (۱۳۳۴، ناشر ابوالقاسم تفضلی)
• سرو و سرمد (۱۳۴۱، ناشر ابن سینا)
• دیوان صادق سرمد (۱۳۴۷)

منبع ویکیپدیا

************

سید صادق سرمد متخلص به سرمد ، فرزند سید محمد علی از شاعران بزرگ معاصر ایران است .

وی در سال ۱۲۸۶ در تهران متولد شد . پس از پایان تحصیلات ابتدائی و متوسطه تحصیلات خود را در رشته ادبیات و حقوق به پایان رسانید و به کار وکالت دادگستری پرداخت . سالها از اعضا موثر هیا مدیره کانون وکلا بود و سمت مشاور حقوقی دربار سلطنتی محمد رضا شاه پهلوی و آستان قدس رضوی را بر عهده داشت.

در شهریور ۱۳۲۰ با دریافت امتیاز روزنامه صدای ایران وارد عرصه مبارزات سیاسی شد .

سرمد از یازده سالگی به سرودن شعر فارسی پرداخت و در انواع شعر به سبک کهن و نو طبع آزمایی کرد وی در بیشتر انجمن های ادبی تهران شرکت میکرد و ریاست بعضی از آنها از قبیل انجمن ادبی ایران و پاکستان ، انجمن ادبی ایران و ترکیه را بر عهده داشت .

آگاهی کافی از ادبیات و تاریخ و فرهنگ و هنر ایران داشت و مضامین اشعار او بازگو کننده این موضوع است

این شاعر توانا در فروردین ۱۳۳۹ خورشیدی به علت بیماری سرطان ، جهت معالجه به لندن رفت و در آنجا تحت عمل جراحی قرار گرفت . و مدت کوتاهی پس از بازگشت به ایران در تیر ماه ۱۳۳۹ در تهران در گذشت

آثار :

درای کاروان – ۱۳۲۹

نغمهٔ کمال – ۱۳۳۴ – ناشر ابوالقاسم تفضلی

سرو و سرمد – ۱۳۴۱ – ناشر ابن سینا

دیوان اشعار صادق سرمد – ۱۳۴۷

منبع : https://persian-man.ir/senior/poets/%D8%B5%D8%A7%D8%AF%D9%82-%D8%B3%D8%B1%D9%85%D8%AF/

************

مزار صادق سرمد در حیاط پشتی سمت راست امامزاده عبدالله واقع شده است . آرامگاه زیبا و جمع و جوری دارد که صد البته در سالیان اخیر بعلت عدم رسیدگی رو به خرابی می رود . اشعاری از خودش روی کاشیکاری های سقف بنا دیده میشود و محوطه آرامگاه با حصاری حدود نیم متر و یتونی از بقیه قبور جداشده است .رذوی سنگ قبر مشکی هم باخطوط سفید بعد از معرفی خود بعنوان ( سرمد شاعر ملی ایران )شعری از خود ایشان و نام و تاریخ تولد و وفات ایشان نوشته شده است .بنده در طی سالیان اخیر هرباربه امامزاده عبدالله رفته ام از این بنا و بناهای دیگر و مقابر خانوادگی دیدن کرده ام و هر بار متوجه ایرادات و خرابی های بیشتر و جدیدتر و عدم رسیدگی های وحشتناکتی نسبت به دفعات قبل شده ام متاسفانه

در سالهای اخیر هم متاسفانه به اسم همسان سازی و تسطیح قبرستان ، قبور قدیمی فراوانی را از بین برده اند و سنگهای قدیمی و با ارزش قراوانی را شکسته اند یا که ...

منبع ادمین