گلناز مدرسی قوامی (متولد ۲۰ مهر ۱۳۴۵ در استیت کالج پنسیلوانیا) زبان‌شناس و آواشناس ایرانی و استادیار دانشگاه علامه طباطبایی است. پژوهش‌های او عمدتاً در زمینه آواشناسی، واج‌شناسی، نظریه بهینگی و زبانشناسی اجتماعی است.
زندگی
گلناز مدرسی قوامی در بیستم مهر ۱۳۴۵ (۱۲ اکتبر ۱۹۶۶) در استیت کالج پنسیلوانیا متولد شد. در سن دوسالگی همراه با خانواده‌اش به ایران آمد. پدرش، حسن مدرسی قوامی، دانش‌‌آموخته دوره دکترای زمین‌شناسی از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا و از اعضای کانون مهندسین فارغ‌التحصیل دانشکده فنی دانشگاه تهران بود که در 26 شهریور 1387 درگذشت.
او پس از پایان تحصیلات متوسطه در دبیرستان ندای آزادی تهران در سال ۱۳۶۴، وارد دانشگاه علامه طباطبایی شد و در سال ۱۳۶۸ با اخذ مدرک کارشناسی مترجمی زبان انگلیسی از این دانشگاه فارغ‌التحصیل گردید. در همان سال وارد دوره کارشناسی ارشد زبانشناسی در دانشگاه فردوسی مشهد شد و در سال ۱۳۷۱ با ارائه رساله‌ای تحت عنوان «نگاهی به نظریه ترجمه از دیدگاه زبانشناسی اجتماعی» به راهنمایی نادر جهانگیری این دوره را به پایان برد.
از سال ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۴ در مؤسسه مطالعات فرهنگی مشغول به کار بود. در سال ۱۳۷۵ به عنوان دانشجوی دکتری زبانشناسی در دانشگاه تگزاس در آستین پذیرفته شد و در سال ۱۳۸۱ با نگارش رساله‌ای به راهنمایی هاروی ساسمن و بیورن لیندبلام موفق به اخذ مدرک دکترا از آن دانشگاه گردید. از آن زمان تا به حال در دانشگاه علامه طباطبایی به تحقیق و تدریس مشغول است.
آثار
-
«آواشناسی: بررسی علمی گفتار»، گلناز مدرسی قوامی، تهران: انتشارات سمت، ۱۳۹۰
-
«نظریه بهینگی»، گلناز مدرسی قوامی، تهران: انجمن زبانشناسی ایران، ۱۳۸۹
-
«فرمانده شیپورچیان»، توماس هاردی، گلناز مدرسی قوامی (مترجم)، تهران: انتشارات فکر روز، ۱۳۷۴
به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) در سومين بحث همايش آواشناسي و واج‌شناسي كه به سخنراني گلناز مدرسي، عضو هيات علمي دانشگاه علامه طباطبايي اختصاص داشت ايشان به الگوهاي هماهنگي واكه‌اي پرداخت.
وی در ابتدا اين فرايند را چنين معرفي كرد: هماهنگي واكه‌اي فرايندي است كه درآن واكه‌ها در اثر كلمات ديگر، مشخصه‌هايشان تغيير كرده و به واكه‌هاي كلمات بعدي شبيه می‌شوند.
مدرسی در اين بحث به معرفي اصطلاحات هدف، محرك، شفافيت و تيرگي در كلمات پرداخت و اشاره كرد: حوره عملكرد اين فرايند در سه راستا ديده مي‌شود:
۱. هماهنگي بين واج‌ها كه بيشتر ویژه زبان تركی است.
۲. هماهنگي بين تكواژها كه عمده هماهنگي‌ها دراين نوع قرار مي‌گيرد.
۳. هماهنگي بين واژه‌هاي يك عبارت كه بسيار نادر است و در برخي زبان‌هاي آفريقايي ديده مي‌شود.
وي سپس به نمونه‌هاي هماهنگي‌هاي واكه‌اي در زبان فارسي پرداخت كه در كتاب فارسي دكتر عاليه كرد زعفرانلو (۱۳۸۵) به شکلی كامل به آن اشاره شده است.
وی در ادامه الگوهای هماهنگی واكه‌ای را در زبان فارسي رسمي معيار، و فارسي محاوره‌ای تهرانی بررسي کرد.
برچسب‌ها: گلناز مدرسی قوامی, حسن مدرسی قوامی, دانشگاه فردوسي مشهد, دانشگاه تهران
