نگار بوبان (متولد ۱۳۵۲، تهران) نوازنده ایرانی عود و عضو هیئت علمی گروه موسیقی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز است.

زندگی

نگار بوبان در خانواده‌ای اهل کردستان به دنیا آمد و در تهران بزرگ شد. مادرش آهنگساز و نوازنده‏ موسیقی است. در هشت سالگی در کلاس پرویز مشکاتیان به نواختن سنتور پرداخت، اما کار جدی او در موسیقی، با ساز عود آغاز شد. حسین بهروزی‌نیا و منصور نریمان از جمله استادان او در نوازندگی عود بودند. از سال ۱۳۷۲ با گروه موسیقی سماعی، فعالیت هنری خود را به‌طور رسمی آغاز کرد. او تا کنون با گروههای بهار، حلاج، تذرو، سماعی و ارمغان همکاری کرده و اجراهایی در کشورهای مختلف داشته‌است. در سال ۱۳۷۶ با ورود به گروه بهار به سرپرستی هنگامه اخوان دوران جدیدی از فعالیت هنری او آغاز شد. در بهار ۱۳۸۴ با همراهی بابک بوبان انجمن دوستداران موسیقی را تشکیل داد. او همچنین با گروه عبدالقادر مراغه‌ای به سرپرستی محمدرضا درویشی همکاری داشت .

او همزمان با تحصیل در رشته معماری در دانشگاه، به مقوله آکوستیک علاقمند شد و طراحی سالن‌های آکوستیک برای تمرین و اجرای موسیقی ایرانی و تدوین طرحی برای کنسرواتوار موسیقی تهران را به عنوان موضوع پایان‌نامه کارشناسی ارشد برگزید. به گفته خودش، ابتدا به گیتار کلاسیک علاقمند شد، اما بعد از مدت‌ها گوش دادن به گیتار کلاسیک، به این نتیجه رسید که این ساز را دوست دارد، اما «حرف دل» او نیست. در همین زمان، نواری با تک‌نوازی و خوانندگی عبدالوهاب شهیدی به دستش رسید و بوبان متوجه شد که این همان چیزی‌ست که به دنبال آن می‌گشته‌است. او می‌گوید ترجیح می‌دهم حس‌های امروزی خودم را با ریشه‌های موسیقی سنتی ایران بیان کنم. او می‌گوید:

الهام بخشیدن در زندگی برایم چیز خیلی زیبایی‌ست، چه الهام از دیگران بگیرم و چه بتوانم الهام‌بخش دیگران باشم. اگر موسیقی‌ای که می‌سازم و اجرا می‌کنم، بتواند چنین کاری با شنونده‌اش کند، یعنی یا حسی را به او منتقل کند یا فکری را برایش ایجاد کند، به تعمقی وادارش کند، لحظه‌ای از او بخواهد که بایستد و به خودش یا موضوعی بیرون از خودش بپردازد، آن موقع است که احساس می‌کنم کار خوبی کرده‌ام.

تحصیلات

او دوران دبیرستان را در دبیرستان فرزانگان تهران گذراند و از دانشگاه تهران در رشته معماری فارغ‌التحصیل شد. او در سال ۱۳۸۸ موفق به اخذ دکترا در رشته پژوهش هنر از دانشگاه الزهرا شد. پایان‌نامه دکترای او با عنوان «بنیان مشترک ریتم در موسیقی دستگاهی ایران و زبان فارسی» (به راهنمایی امید طبیب‌زاده و مشاوره حسین علیزاده و زهرا رهبرنیا) راجع به رابطه وزن در زبان فارسی رسمی و موسیقی سنتی است.

فعالیت‌های پژوهشی

او از جمله مؤلفان کتاب‌های «عبدالقادر مراغه‌ای»، «چهل و دو قطعه برای عود» و «ردیف موسیقی ایرانی برای بربط» است. او همچنین در پژوهش‌های مختلف به «بررسی ادوار ایقاعی و تنوع کارکرد موسیقایی آنها در تصانیف منسوب به عبدالقادر مراغه‌ای»، رابطه زبان فارسی و ساختار موسیقی ایرانی، موسیقی اصوات در شعر حافظ، «بازنمایی بصری کمیتهای هجا و دیرند و ابزار تحلیل تطبیقی ریتم» و «زمان‌بندی واکه‌ها در پاره‌گفتار» پرداخته‌است.

آلبوم‌ها

• آلبوم پیاپی (تکنوازی عود) - نشر ماهریز، ۱۳۸۷
• «به هنگام»، ۲۰۱۰، نیویورک

شاگردان

• بهنام ارجمندی
• آرمان سیگارچی

نگار بوبان، نوازنده ی شناخته شده و مطرح عود در ایران و خارج از ایران، هم اکنون در رشته پژوهش هنر به تحصیل در دوره دکتری مشغول است و رساله نهایی خود را با موضوع " بنیان مشترک ریتم در موسیقی دستگاهی ایران و زبان فارسی" به انجام رسانیده است. او که در ارتباط با طراحی فضاهای اکوستیک تمرین موسیقی ایرانی تجربیات فراوانی کسب کرده، هم زمان به تحصیل موسیقی و صدا شناسی موسیقی ایرانی و نوازندگی پرداخت. برگزاری کنسرت های متعدد در داخل و خارج از ایران، تک نوازی در رادیو، آموزش موسیقی، نت نویسی نواخته های استاد منصور نریمان و همکاری برای کتاب ردیف هفت دستگاه موسیقی ایرانی برای عود، از دیگر فعالیت های این بانوی هنرمند ایرانیست. بهره مندی از تعالیم استاد صدا شناسی موسیقی ایرانی استاد خسرو مولانا، از افتخارات بوبان است.از دیگر فعالیت های وی، نوازندگی در گروه عبدالقادر به سرپرستی محمد رضا درویشی است که این پروژه بزرگ با نام باز خوانی و اجرای آثار منسوب به عبدالقادر مراغی، از دی ماه ۱۳۸۴ بر اساس تحقیقات برترین محقق موسیقی ایران، درویشی، آغاز شده و در حال اتمام است.پیاپی، مجموعه ایست از ۸ قطعه که هر کدام بر اساس یک ذهنیت و طرح قبلی اما با آزادی بداهه نوازی و در یک اجرای پیوسته ضبط شده است.طرح موسیقایی هر قطعه، دارای روندی مشخص و چند ملودی از پیش ساخته بوده که در حین اجرا با جملات جدید ترکیب و اجرا شده است.