شهید کاوه و ماجرای خواستگاری‌اش

جی پلاس ـ منصوره جاسبی: مأموریت، محمود را به مشهد کشانده بود و خانواده فرصت را مغتنم شمرده و قرار خواستگاری گذاشته بودند. ساعت چهار،‌ زنگ اولین دیدار به صدا درمی آمد که فاطمه در میان شن های روستای کلات گیر افتاده و تأخیری چهارساعته او را شرمنده خانواده محمود می کرد. اما متکلم وحده بودن محمود جبران همه تأخیرها را کرد. قدیمی تر ها می گفتند: سکوت علامت رضایت است و شاید محمود نیز سکوتی طولانی را مبنی بر همین گذاشت و رفت.

فاصله ای به درازای هشت ماه، نه تماسی، نه کلامی و تنها دعا برای سلامتی محمود بود که آرامش جانش می شد و جبرانی برای دل تنگی هایش.

... برای جاری شدن خطبه عقد راهی جماران شدند، حیاط کوچک و بالکنی که در آن به انتظار ایستادند. اجازه ورود صادر شد. نگاهی نافذ و مهربان که هنوز در خاطر فاطمه بر جای مانده است، پذیرایشان شد. محمود را به امام معرفی کردند و ایشان دستهایش را رو به آسمان بالا گرفت و دعایش کرد و همان شد برکت زندگی فاطمه و محمود.

-------------------

پاي صحبت هاي زهرا کاوه فرزند شهيد محمود کاوه / راز لبخند هاي پدر

تنها يک سال و ۹ماه دارد که مي شود فرزند شهيد... سال ها مي گذرد و او عاشقانه ياد پدر را در دل نگه مي دارد و با او زندگي مي کند، بزرگ مي شود و راهي که او شروع کرده را ادامه مي دهد.زهرا کاوه حالا بعد از ۲۶ سال از عروج شهيدکاوه، از او و اخلاقش مي گويد؛ از اين که با عکس هاي پدر و ياد او زندگي کرده است و لبخندهايي که در هر عکس بر لبان محمود نقش بسته را عاملي براي آرامشش مي داند. مي گويد: «لبخندهاي پدر را دوست دارم؛ آرامش خاصي در اين لبخند نهفته است که از ايمان عميق پدر نشات گرفته است.»او البته از ويژگي هاي پدرش مي گويد، از خاطراتي که شنيده است و فداکاري هايي که از شهيدکاوه نقل شده است. زهرا کاوه صحبت هايش را اين گونه ادامه مي دهد: تفاوتي ندارد که فرزند کدام شهيد باشي، فرزند شهيد بودن براي همه فرزندان شهيد حسي يکسان دارد و آن اول از همه افتخار است؛ ما مي دانيم که پدر شهيدمان آرمان هاي بزرگي داشته است و من به خوبي اين را مي دانم که پدرم آرمان، آرزو و هدف بسيار بزرگي داشته که اين خود سبب مي شود من به آن آرمان و آرزو افتخار کنم و بدانم که شهيدکاوه نه تنها عاشق من بود، بلکه عاشق همه فرزندان ايران بوده است.»

خاطره اي که موجب شگفتي ام شد ...

درادامه از فرزند سردارشهيدمحمود کاوه مي پرسم که کدام خاطره از پدرش بيشتر در ذهن او نقش بسته است؟ زهرا کاوه در پاسخ، به خاطره يکي از همرزمان شهيد اشاره مي کند و مي گويد: از يکي از همرزمان شهيدکاوه شنيدم که ضدانقلاب در منطقه بوکان به شدت از پدرم هراس داشته است به طوري که نام شهيدکاوه را زير پاهايشان مي نوشتند و هر روز از آن عبور مي کردند تا نفرت خود را نشان دهند؛ اين يکي از خاطرات ماندگار در ذهن من است که مرا به شگفتي وا مي دارد؛ چرا که افتخار مي کنم پدرم به اين شکل موجب ترس و وحشت ضدانقلاب شده است.

هميشه با پدرم زندگي مي کنم

او سپس از تنهايي هايش مي گويد، اين که همواره پدرش را در کنارش احساس و با او زندگي مي کند: «در واقع هر زمان که احساس تنهايي مي کنم، با پدرم شهيدکاوه هم صحبت مي شوم؛ حرف ها و مشکلاتم را مي گويم و تا حد زيادي به آرامش مي رسم، هميشه هم سعي مي کنم سر مزار ايشان درمشهد حضور يابم چرا که اين يک انرژي مضاعف به من مي دهد، که بدانم يکي از نزديک ترين اعضاي خانواده يعني پدرم هميشه کنارم است و مي توانم او را حس کنم؛ من سال هاست که با پدر شهيدم زندگي مي کنم. در ادامه از زهرا کاوه مي پرسم که کدام ويژگي اخلاقي پدرش را پررنگ تر مي داند که مي گويد: يکي از مهم ترين ويژگي هاي اخلاقي پدرم را محبوبيت ايشان مي دانم، محبوبيتي که بين خانواده و همرزمان و حتي مافوق شهيدکاوه زبانزد بود؛ برايم خيلي جالب است که يک جوان ۲۵ساله به محبوبيتي دست پيدا کند که در بين آشنايان و دوستانش علاوه بر شجاعت، رشادت و فداکاري به محبوبيت و دوست داشتني بودن معروف شود، اين محبوبيت در تمام زندگي شهيدکاوه نمود داشت و ماندگار شد.

لبخندهايي از روي آرامش...

فرزند شهيدکاوه سپس به لبخندهاي شهيد که در بيشتر عکس هاي او مشاهده مي شود اشاره مي کند و مي گويد: راز اين لبخندهاي دوست داشتني آرامش پدرم است، آرامشي که از ايمان شهيدکاوه نشات گرفته و با آرامش دروني او همراه است، اين لبخندها را دوست دارم چرا که به من آرامش مي دهد. زهرا کاوه صحبت هايش را اين گونه به پايان مي رساند: «حرف ديگري نيست! اميدوارم که بتوانم راه پدر شهيدم را ادامه دهم. »

11 شهريور 1365ش/ شهادت سردار "محمود کاوه" فرمانده لشکر ويژه شهدا

محمود کاوه  خرداد 1340ش در خانواده  اي  مذهبي ديده  به  جهان  گشود. پس از شرکت  در جلسات  علماي  مبارزي  همچون  شهيد هاشمي  نژاد و شهيد کامياب ، تفکر مبارزاتي  او شکل  گرفت و با شروع  تظاهرات  خياباني در سال  1357 ش در راهپيمايي  ها تا مرز شهادت  پيش  رفت. با تشکيل  سپاه  پاسداران  انقلاب  اسلامي، به  عضويت  اين  نهاد مقدس  درآمد. با عزيمت  حضرت  امام  (ره) به  جماران ، به  عنوان  سرپرست  يک  گروه  بيست  نفره  براي  حفاظت  از بيت  ايشان ، به  تهران  اعزام   شد. با شروع  جنگ  تحميلي ، وارد عرصه   نبرد با ضدانقلاب  داخلي  شد و در بدو ورود به  سقّز در مدتي  اندک  وضعيت  نبرد در اين شهر و حومه   آن  را به  نفع  نيروهاي  خودي  تغيير داد. هم زمان  با تشکيل  تيپ  ويژه   شهدا توسط  سرداران  شهيد محمد بروجردي  و ناصر کاظمي ، به عنوان  مسئول  عمليات  تيپ  معرفي  شد و ضربات  مهلکي  را بر پيکر ضدانقلاب  وارد ساخت . آزادسازي  شهر بوکان  و سپس  جاده   مهم  و حياتي  پيرانشهر سردشت ، از جمله  عمليات هاي  گسترده  اي  است  که  با فرماندهي  و جانفشاني  او انجام  گرفت . فرماندهي تيپ  ويژه  شهدا در سال  1362ش به  او سپرده  شد. با حاکم  شدن  آرامش  و امنيت  بر کردستان ، تلاش  خود را معطوف  مبارزه  با ارتش  عراق  کرد و در عمليات هاي  بدر، قادر، والفجر و ...  صحنه  هاي  غرور آفريني  را در يادها ماندگار کرد. شهيد محمود کاوه  در يازدهم  شهريور   1365 در سن  25 سالگي ، هنگامي که  به  منظور تصرف  ارتفاعات  مهم  2519، پيشاپيش  رزمندگان  اسلام  در حرکت  بود در اثر اصابت  ترکش  خمپاره ، به  فيض  عظيم  شهادت