عبدالله موحد اردبیلی (زاده ۲۹ اسفند ۱۳۱۸ در بابلسر) کشتی‌گیر بازنشسته کشتی آزاد میان‌وزن اهل ایران است. وی با ۶ مدال طلای جهان و المپیک در فهرست مشاهیر کشتی ایران به همراه غلامرضا تختی در رتبه اول و در تالار افتخارات فیلا در جایگاه یازدهم قرار دارد.

عبدالله موحد ورزش را در بابلسر در رشته‌های شنا، قایقرانی و والیبال آغاز کرد و سپس به کشتی روی آورد. در جوانی به تهران آمد و در باشگاه تهران‌جوان و سپس باشگاه دارایی کشتی را پی‌گرفت.

اولین حضور موحد در مسابقات جهانی ۱۹۶۳ صوفیه بود که بعد از یک شکست از محمود آتالای از ترکیه و یک مساوی با اینوولچف بلغار ششم شد. او در المپیک ۱۹۶۴ توکیو، بدون باخت در وزن پنجم شد. او کشتی گیران انگلیسی، استرالیایی و کره‌ای را مغلوب کرد و با ایوائو هوریوچی ژاپنی و اینوولچف مساوی کرد

درخشش موحد از سال ۱۹۶۵ در مسابقات جهانی منچستر آغاز شد که در این رقابت‌ها بالاتر از محمود آتالای (ترکیه) و زاربگ بریاشویلی از شوروی به مدال طلای وزن ۷۰ کیلوگرم دست یافت. موحد پس از آن تا سال ۱۹۷۰ در تمام مسابقات رسمی قهرمان شد و ۵ مدال طلای جهانی، ۱ مدال طلای المپیک و دو مدال طلای بازی‌های آسیایی را کسب کرد. در المپیک ۱۹۶۸ او چهار کشتی را با ضربه فنی و سه کشتی را با امتیاز برد. او در سال ۱۹۷۱ در رقابت‌های جهانی صوفیه چهارم شد و در بازی‌های المپیک ۱۹۷۲ مونیخ هم که آخرین حضور او بود به علت آسیب دیدگی رقابت‌ها را ترک گفت. پس از این بازی‌های موحد از شرکت در کلیه رشته‌های ورزش محروم شد. در سال ۱۳۵۷ مشکل ممنوع‌الخروج بودن او حل شد و توانست به ایالات متحدهٔ آمریکا برود.

 موحد علاوه بر ورزش در تحصيلات نيز مدارج ترقي را طي كرده است و يكي از كشتي گيران تحصيلكرده است كه دوره فوق ليسانس را در اواسط دهه 50 ميلادي در مدرسه عالي شميران پشت سرگذاشته و يكي از دانشجويان ممتاز اين دوره بوده است و پس از آن دكتراي خود را در رشته تربيت بدني اخذ كرد. موحد بعد از محرومیتش برای همیشه با کشتی خداحافظی کرد و حتی پیشنهاد مربی‌گری تیم ملی کشتی آمریکا را هم نپذیرفت

پروفسور كشتي ايران كه هم اكنون در ايالات متحده آمريكا زندگي مي‌كند هيچگاه حاضر نشد در خارج از وطن مربيگري كند و هميشه پايبندي خود را به ايران عزيز نشان داده است .

 خود او در این خصوص گفته‌است:

راستش را بخواهید من خیلی دوست داشتم بروم ایران کار کنم، نمی‌دانم شاید این برای بعضی‌ها خوشایند نباشد، اما من دوست نداشتم چیزهایی را که بلدم به کسی یاد بدهم که برود و ایرانی‌ها را زمین بزند. من این طوری بودم.