1341 تهران  | فارغ التحصيل نقاشی دانشكده هنرهای زيبا دانشگاه تهران | برگزاری ده نمايشگاه انفرادی وشركت در 45 نمايشگاه گروهی در ايران و خارج از كشور |  جايزه اثر برگزيده بخش گفتگو از اولين نمايشگاه بين المللی طاراحی معاصر / تهران  جايزه افتخار يازدهمين بينال بنگلادش ، داكار 1378 | عضو انجمن هنرمندان نقاش ايران عضو گروه 30 , 1382

یک نمونه از گذشته :

منطق کارديوگراف |  در بطن هر ساخته بشری موازنه ای ميان منويات فردی و توامان ايجابهای تحميلی جمع بر سازنده وجود دارد ؛ هيچکس به راستی نمی داند چه ميزان از نظام وجودی هر سازه ، حاصل توان خلاقه فردی است و چه بخشهايی از آن از زيست ، مشاهدات ، تجربيات ، جغرافيا ، رسانه ، قوميت و آموخته ها می آيد ؟
حقيقت شناس با مکانيسم تبديل فعل نقاشی به خاطره نويسی ، توانسته الگوی بصری قابل گسترشی را پديد آورد؛ ارتباط اين تصاوير با روزمرگی نگاری او تا بدانجاست که اين نقاشی ها را بعضا می شود به مثابه کارديوگرام زندگی او ديد .کارديوگرامی که تولد ديبا ، اضمحلال گروه 30 ، فراز و فرودهای سياسی ، باورهای مذهبی ، خيابانها ، کسبه ، صورت دوست داشتنی ها ، سيرت دوست نداشتنی ها و ....... را ثبت کرده و شايد تنها راه انعکاس اين تقويم روزانه ، پناه جويی به تکنيکی ظريف و مصور سازانه باشد که به زعم من تنها ضعف اسلوب نسل حقيقت شناس محسوب می شود .
 امروز نمی دانم که آيا اين ارتباط زيست هنرمند با آثارش ، ارزش تلقی می شود يا نه ؟! اما در هر صورت اين نسل از هنرمندان ايران توانستند با ابزار عينی و مستقيم زندگی در هنر خود را از تکفل و مخمصه آرمان گرايی مدرنيسم برهانند و مقدمات ترکتازی نسل نو را فراهم کنند ، دستاورد چشمگيری که نسل های بعدی بلند پروازانه آن را صرفا به حساب جسارت خودشان گذاشته اند .

نگارنده: از کاتالوگ نمایشگاه | آبان 1389
تاريخ خبر: 1389/8/25