حضور در تشكل‏هاى دانشجويى

روزهاى اول با روحیهٔ خاصى وارد دانشگاه شده بود و افكار مذهبى داشت. در سال 1350 يك عده از دانشجویان مؤمن و معتقد از مناطق مختلف ايران به دانشگاه تبريز آمده بودند؛ در دانشکده‌ی فنى با سرلشكر شهيد مهندس مهدى‏ باکری شهید مهندس ابوالحسن آل‏ اسحاق، شهيد مهندس حميد سليمى‏ و مهندس احمد خرم آشنا شد و با عده‏ى ديگرى از نیروهای مؤمن و مذهبی كه در دانشکده‌های مختلف‏ حضور داشتند دور هم جمع شدند و از همين جا مقدمات اولين تشكل‏هاى دانشجويى دانشگاه تبریز شکل گرفت.

در همان سال با اصرار زیاد و فشار آوردن به مسئولين، يك اتاق به مساحت 2*2 را تبديل به نمازخانه كردند. اين اقدام در ديگر دانشكده‏ها نیز انجام گرفت و اتاق‌هایی براى اقامه‏ى نماز اختصاص داده شد. دانشگاه تبريز، پنج يا شش دانشكده داشت و تقريباً همه‏ بچه‏هاى مؤمن و متعهد و مذهبی دانشكده‏ها خيلى زود همديگر را شناختند و گرد هم جمع شدند و کم‌کم کنترل مسائل سياسى دانشگاه به دست آن‌ها افتاد.

در اولین قدم سه تا از اتاق‌های خوابگاه را تبديل به نمازخانه كردند و نمازها را به‏ جماعت‏ برگزار مى‏كردند. در همان نمازخانه كلاس‏هاى تفسير قرآن و تفسير نهج‏البلاغه را تشكيل دادند. اين كلاس‏ها به صورت رسمى و منظم برگزار مى‏شد. مسئوليت سازمان‌دهی و برگزارى ‏برنامه‏هاى مذهبى به عهده‏ى شوراى دانشجويى بود و در همان خوابگاه وليعصر تصمیم‌گیری اصلى انجام مى‏گرفت. فعاليت‏هاى اعتقادى و مذهبی را در آن ‏زمان با دعوت از شخصیت‌ها و بزرگانی چون مرحوم استاد محمدتقى جعفرى، آقاى فخرالدين حجازى‏ و آقای علی (محمد) بشارتى انجام مى‏دادند.

آغاز مبارزات سياسى در دوران دانشجويى

سازمان‏دهى اعتصابات و تظاهرات دانشجويى در خوابگاه وليعصر انجام مى‏گرفت. محور تمام اعتصابات دانشجويى در دانشگاه تبريز از سال 52 به بعد، دانشجويان مؤمن و متعهد بودند.برنامه‏ريزوسازمان دهنده و رهبرى كننده‏ تمام اعتصابات نيزهمان شوراى مزبور بود.

يكى از روزهايى كه همواره براى دانشجويان مهم بود و هر سال مورد تجليل قرار مى‏گرفت، 16 آذر روز دانشجو بود؛ كلاس‏هاى درس در اين روزتعطيل مى‏شد و دانشجويان با دادن شعارهاى سياسى دردانشگاه وبعضاً خارج ازدانشگاه راهپيمايى مى‏كردند. بيشتر شعارها پيرامون آزادى بود. مثلاً شعار «زندانى سياسى آزاد بايد گردد» فرياد زده مى‏شد.

اوج اعتراضات درسال‏هاى 1353 و 1354 بود و دانشجویان دراعتصابات با گارد دانشگاه نيز درگير مى‏شدند؛ شيشه‏هاى دانشگاه شكسته مى‏شد و نيروهاى گارد از ترس اينكه مبادا دامنه‏ى اعتراضات به‏ خيابان‏هاى شهر كشيده شود، به زد و خورد و ضرب و جرح و دستگيرى دانشجويان مى‏پرداختند.

اما حضور دانشجويان و راهپيمايى در خيابان‏هاى شهر تبريز ادامه مى‏يافت و حتى در يك ترم تحصيلى در سال 54، اكثر كلاس‏هاى دانشكده‏هاى مهندسى، پزشكى وعلوم‏ تعطيل شد و امتحانات نيز به تعويق افتاد.

گارد دانشگاه در همين سال با كمك ساواك به دنبال دستگيرى فعالان بود؛ در همان سال رئيس دانشكده دو مرتبه یحیی صفوی را به دفترش فراخواند و به او اين جمله را گفت: «شما چوب توى‏لانه‏ى زنبورمى‏ كنيد و اين زنبور بالاخره شما را مى‏گزد و زهرش هم ممكن است كشنده باشد.»

اما یحیی صفوی و دوستانش از اعتصاب و تظاهرات دست نمى‏كشيدند و در واقع اقدامات آنها موجب آگاهى ديگر دانشجويان مؤمن و مذهبى كه از شهرستان‏ها آمده بودند گرديده، باعث جذب آنان به تشكل‏ها شده بود.

دوران خدمت سربازى

در سال 1354 از دانشگاه تبریز فارغ‏التحصيل شد و به اتفاق آقاى احمد فضائلى و مهدی يزدى به تهران آمد و براى خدمت سربازى خود را به پادگان 01 ارتش‏ واقع در اتوبان افسريه معرفى كرد.

دوران سربازى در زندگی یحیی صفوی از جمله دوران‏هايى است كه روحيه‏ى نظامى و شخصیت رزمى او را پرورش داد و شاید تقدير خداوند بود كه اكنون در مسئولیتی قرار گیرد كه با توجه به رشته تحصيلى‏اش در دانشگاه، آينده‏ ديگرى برايش رقم بخورد و در واقع‏ آموزش‏هاى مختلف زمان خدمت بود كه در دوران‏ پيروزى انقلاب و جنگ تحميلى نقش مؤثرى را در زندگى نظامى، سياسى‏اش داشت.

بعد از گذراندن دوره‏ى آموزشى تمام ليسانس، وظيفه‏هاى گروهان، به مراکز مختلف آموزش‏هاى تخصصى، تقسيم شدند. سردار صفوی و آقای احمد فضائلى‏ آموزش پياده شیراز منتقل شدند و پس از چند ماه آموزش‏هاى تخصصى به يگان‏هاى سازمانى ارتش تقسيم شدند.

فعاليت‏هاى مذهبى و سياسى در دوران خدمت سربازى

در طول آن ايامى كه در شيراز در حال گذراندن خدمت سربازى بود، هرگز فعالیت‌های مذهبى و سیاسی خود را کنار نگذاشت.

در ایام خدمت كه بعضى وقت‏ها افسر نگهبان گردان مى‏شد، صبح‏ها سعى مى‏كرد سربازان گروهان خود را براى اقامه‏ى نماز بیدار کند؛ اگرچه نمازخانه‏اى در پادگان وجود نداشت، ولى تعدادی از سربازها در همان خوابگاه نماز مى‏خواندند.

مدتى كه در پادگان مرکز پیاده شيراز، خانه‏ى سازمانى گرفته بود، بعضى از دوستان را دعوت مى‏كرد و جلسه مى‏گذاشت. اين کار مورد استقبال دوستان قرار گرفت. آرام، آرام با درجه‏داران متدين شروع به صحبت كرد و البته جانب احتياط را رعايت مى‏كرد كه مبادا مورد شك و تردید نيروهاى ركن دوم ارتش قرار گیرد.

كتاب‏هاى مذهبى و سیاسی را بيرون از پادگان با منشى گروهان، غلامرضا اسلامى كه فردى مؤمن و آشنا با مسائل مذهبى بود رد و بدل مى‏كرد. بعد از مدتى متوجه شد كه خانه‏ سازمانى در داخل پادگان شديداً تحت كنترل قرارگرفته و از آن به بعد تصميم گرفت در شهر شيراز براى خود خانه‏اى اجاره كند.

به همراه‏ آقاى فضائلى يك اتاق در زیرگذر بازارچه‏ قديمى شهر شیراز، اجاره كردند و به همين خاطر فعاليت‏هایشان بيشتر شد. در همین خانه‏ى اجاره‏اى‏ کلاس‌های‏ قرآن برگزار می‌کرد. در کتابخانه‌ی مسجد امام جعفر صادق (ع) در خیابان اصلاح‏ نژاد شهر شيراز جلسات آموزش و تفسير قرآن مى‏گذاشت.

در کلاس‌های قرآن از کتاب‌های ساده كه چگونگى روش يادگيرى قرآن را ارائه مى‏نمود استفاده مى‏كرد و در كلاس‏هايى كه شاگردان آن از سطح بالاترى برخوردار بودند از کتاب الميزان براى تفسير سوره‏هاى كوچك قرآن استفاده مى‏شد.

در خلال همين فعالیت‌ها با فردى به‏ نام آقاى سيف آشنا شد. ايشان مدير يكى از دبيرستان‏هاى شيراز بود. بنا به تقاضاى ايشان كلاس‏هاى آموزش و تفسير قرآن را كه هفته‏اى يك روز بود، براى دانش‏آموزان دبيرستانى كه ايشان مديرش بود، برگزار مى‏كرد. محور آموزش در کلاس‌های فوق عمدتاً سوره‏هاى كوچك قرآن بود.

آشنا شدن با فرد مؤمن و محترم ديگرى به نام آقاى سيفى محور فعالیت‌های بعدى در روستاهای اطراف شيراز شد در رفت و آمدها به روستاها برخوردهاى محبت‌آمیز روستاييان، سادگى و صفای آن‌ها و میهمان‌نوازی‌شان و احترامی كه روستاييان مى‏گذاشتند، بسیار دلگرم كننده بود.

ارتباط با آيت‏ الله مدنى

زمانى كه در شيراز در حال گذراندن خدمت افسر وظیفه بود، مطلع شد كه آیت‌الله مدنى در نورآباد ممسنى در تبعید به سر می‌برد. به اتفاق آقاى فضائلى بعضى از روزهای پنج‏شنبه كه از پادگان مرخص مى‏شدند، به نورآباد ممسنى مى‏رفتند و خدمت ايشان مى‏رسيدند. وى‏ ایشان را به گرمى مى‏پذيرفت و تا نيمه‏هاى شب از معارف ايشان استفاده مى‏كردند.

در باب تفسیر قرآن سؤالاتى ازایشان مى‏پرسيدند وايشان از آن درياى علم و اخلاق و معرفت خودش، آن‌ها را بهره‏مند مى‏كرد. شهيد مدنى‏ از شخصیت امام خمينى (ره) سخن مى‏گفت. در آن دوران خدمت سربازى رژيم و در آن ظلمات ارتش شاهنشاهى، سخت شيفته‏ى شخصيت امام شده بودند. امام خمينى (ره) را نديده بودند، اما مقلد ايشان‏ بودند و به خاطر عشقی كه از وجود امام در قلب‏ آن‌ها ايجاد شده بود، مجذوب كلمات آیت‌الله شهيد مدنى شده بودند.

شهيد مدنى شاگرد امام (ره) بود و از اخلاقيات و روحيات امام برایشان‏ مى‏گفت و محبت امام را عمیقاً در دل‏ آن‌ها جا مى‏انداخت. در آن اوضاع و احوال، روحيه‏ فوق‏العاده و معنویت و اخلاق و رفتار ايشان در آن‏ دو تأثیر عجیبی گذارده بود و هرگز در كنار ايشان احساس خستگى نمی‌کردند.

حضور درکلاس درس آيت‏ الله دستغيب

در ماه‌های محرم و صفر در كلاس‏هاى درس آیت‌الله شهيد دستغيب حاضر می‌شد و از محضر ايشان استفاده مى‏كرد. در همان زمان در مسجدی كه مربوط به آیت‌الله محلاتى بود به مدت ده روز كلاس‏هاى تفسير قرآن، توسط آقاى محسن قرائتى برگزار مى‏شد.

در همان ماه‏هاى آخر خدمت يعنى سال 56، رفته‌رفته مقدمات انقلاب در حال شكل گرفتن بود. دانشگاه‏ها شلوغ شده بود؛ اعتصاب دانشجويان دانشگاه شيراز، سخنرانى‏هاى افشاگرانه‏ى شهيد دستغيب عليه فساد رژيم، اعتراضات مردم و همه‌ی اين مسائل باعث وحشت رژيم شده بود و به كليه‏ى نيروهاى نظامى آماده‌باش داده بودند.

حتى به تيپ 55 هوابرد كه سردار در آن خدمت مى‏كرد دستور داده بودند كه كليه‏ى نيروها بايد شب‏ها با پوتين و اسلحه در محوطه‌ی پادگان حضورداشته باشند و ماشین‌های نظامى هم آماده و مهيا باشد.

تحصيل در قم

با پايان گرفتن دوران خدمت سربازى در سال 1356، به همراه آقاى احمد فضائلى، مصمم شدند كه به قم بروند و شروع به آموختن دروس حوزوى كنند. به عشق یادگرفتن علوم اسلامى به قم رفتند و در نزديكى راه‏آهن خانه‏اى اجاره كردند.

تحصيلات حوزوى را از جامع المقدمات شروع كردند. در ایامی كه در قم بودند، در کلاس‌های تفسیر قرآن آيت‏الله مشكينى شركت مى‏كردند و در مسجد اعظم قم از مباحث ايشان كه درباره‏ى خلقت انسان بود، استفاده مى‏كردند و از جمله كسانى بودند كه در این درس تفسیر به‏ طور مرتب حضور داشتند و هرگز اين كلاس را ترک نمى‏كردند.

در روزهای پنج‏شنبه كلاس درسى از طرف استاد شهيد مرتضى مطهرى‏ در قم برگزار می‌شد به هر صورتی كه بود خود را به اين كلاس مى‏رساندند و از محضر آیت‌الله شهيد مطهرى استفاده مى‏كردند.

هم‏چنين در منزل حجت‏الاسلام والمسلمين حاج شيخ محمد آل اسحاق در قم، كلاس درسى با موضوع روانشناسى اسلامى تشكيل مى‏شد. خدمت ايشان مى‏رسيدند و از این كلاس نیز استفاده مى‏كردند. در کلاس ديگرى اخوى ايشان جناب حجت‏الاسلام‏والمسلمين حاج شيخ على آل اسحاق موضوع ولایت‌فقیه و ساختارهای تشكيلاتى و نحوه اداره حكومت اسلامى را براى جمع چندنفره آن‌ها تدریس مى‏كردند كه بسيار راهگشا بود.

حضور در تظاهرات شهر تبريز و درگيرى با ساواك

چند روز بعد از شهادت مردم و طلاب در قم، خبر رسید كه تبریز شلوغ شده و مردم به اعتراض عليه رژيم شاه دست‏ زده‏اند. سردار صفوی‏ كه دوران دانشجويى را در تبريز گذرانده بود و دوستان زيادى در آن شهر داشت جهت فعاليت سياسى و انقلابى از قم به تبریز رفت و در خانه يكى از همین دوستان ساكن شد.

چند روزبه چهلمين روز شهدای قم بود كه مردم تبریز بنا به توصيه‏ى آیت‌الله قاضى طباطبايى در روز 29 بهمن سال 56 براى گراميداشت چهلم شهداى قم در مسجدی‏ كه نزديك بازار بود تجمع كردند.

سردار صفوی‏ به همراه دو يا سه تن از دوستان كه سوار یک پيكان بودند، در خیابان منصور در نزديكى محل تظاهرات حضور داشتند؛ ناگهان يك خودرو که سرنشينان‏ آن ساواكى بودند جلوى آن‌ها‏ می‏پيچيد و يكى از آن‌ها با كلت كمرى به طرفشان تيراندازى می‌کند كه بعد از اصابت تیر به درب جلوى خودرو، گلوله به ران پاى چپ سردار صفوی‏ اصابت می‌کند.

سردار به کمک دوستانشان به بيمارستان پهلوى كه در نزدیکی دانشگاه تبریز بود، منتقل می‌شود. برای فرار از دست ساواکی‌هایی که برای دستگیری افراد تیرخورده به بیمارستان وارد شده بودند، به کمک دوستانشان از طریق زیرزمین بیمارستان به وسیله یک موتورسیکلت فرارمی‏کند و به منزل آقاى مهندس رضا آيت‏اللهى‏ كه در آن زمان رئيس كارخانه‏ى سيمان صوفيان تبریزی می‏رود.

يك هفته‏اى به اين صورت‏ می‌گذرد تا اينكه زمينه‏ى حركتش به تهران فراهم می‌شود. در تهران به منزل پدر آقای حميد سليمى منتقل می‌شود ولى از آنجا كه تردد مبارزان به آن‌ها زياد و امکان داشت هر لحظه مورد حمله ساواك قرار گیرد به‏ منزل‏ آقاى مجيدى منتقل می‌شود.

مدتى نزد خانواده‌ی ايشان بود و بعد به قم‏ می‌رود و در منزل حجت‏الاسلام والمسلمين جناب آقاى حاج شيخ محمد آل اسحاق پزشك جراحى را به منزل می‌آورند و این جراح بعد از سِرْكردن پا ران پا را جراحی و گلوله را از پای‏ سردار خارج‏ می‌کند.

حمله‏ ى ساواك به منزل پدرى‏ سردار در اصفهان

در ایامی كه سردار در تبريز،  تهران و قم جهت درمان پايشان بسترى بودند، ساواك بعد از گرفتن نشانی منزل از پرونده‏ دانشگاه تبريز، حکم دستگیری او را به ساواك اصفهان اعلام می‌کند.

بنا به گفته‏ى برادرانش، در روز چهارم يا پنجم اسفندماه همان سال، صبح زود ساواكى‏ها به خانه‏ى پدری‏ واقع در محله‌ی خواجوى اصفهان هجوم می‏آورند. منزل‏ را تفتيش و هرچه كتاب و جزوه آن‌ها بوده را جمع مى‏كنند.

در حین جستجو، يك كيف سامسونت كه كتاب‏ها و اعلامیه‌های امام (ره) داخل آن بود را پيدا مى‏كنند و دو نفر از برادران سردار (سید سلمان و سید همایون) را با خود به ساواك مى‏برند.

اطلاعاتى كه ساواك از دانشگاه و پادگان در خصوص سردار به دست آورده بود و نیز گزارش مجروح شدنش در تبریز و سپس‏ غيبت و اختفای طولانى‏ باعث‏ شده‏ بود‏ ساواك به شدت حساس شود؛ و هر روز به عناوين مختلف خانواده‏ى ایشان را مورد اذيت و آزار قرار دهد.

ادامه‏ى اين وضعيت سردار را مجبورمی کند كه از ایران خارج شود. براى انجام اين كار، به قم خدمت آیت‌الله مشكينى رفته و جریان را خدمت ايشان‏ توضيح داده و کسب تكليف می‌کند، ايشان در جواب می‏فرمایند: به كجا مى‏خواهيد برويد و رابط شما كيست؟

سردار خدمت ايشان عرض می‌کنند: سوريه يا لبنان و رابط و آشناى من [شهيد] محمد منتظرى است. آیت‌الله مشكينى موافقت كرده و می‌فرمایند: اگر رابط شما فلانى است برويد. بدين ترتيب مقدمات خارج شدن سردار از ايران فراهم‏ می‌شود.

سفر به سوريه

براى خارج شدن از ایران نياز به پاسپورت و عبور قانونى از مرز بود و با توجه به شرايطى كه داشت امكان دستگیریش توسط نيروهاى رژيم وجود داشت، اما این کارتن‌ها راه خلاصى از دست ساواك بود.

از آنجا كه قبل از وارد شدن به جريانات و حوادث قم و قبل از تير خوردن در تبریز، تقاضاى پاسپورت كرده بود دفترچه‏ پاسپورت در شهربانی اصفهان آماده‏ بود اما در این زمان كه براى خروج از كشور به آن احتياج داشت از رفتن به شهربانى خوددارى مى‏كرد، زيرا ممكن بود كه ساواك به شهربانى اسمش را داده باشد و به محض حضورش در آنجا دستگیر شود.

برادرش سید سلمان كه قيافه‏اش تا اندازه‏اى شبيه سید یحیی است به شهربانى رفته و پاسپورت یحیی رامی گیرد و بحمدالله هيچ اتفاقى هم نمی‏افتد. بعد از اين با خانواده خداحافظى كرده، به‏ تهران می‏آید، بلیت سوريه را تهیه‌کرده‏ و با يك اتوبوس عازم سوریه می‌شود.

بعد از ورود به خاك تركيه به شهر ارزروم (ارضروم) و سپس به غازیان‏تب، گمرك تركيه به سوريه، رسید. حلب اولين شهرى بود كه به آن وارد شد و سپس شهر دمشق. در دمشق در يك مسافرخانه، اتاقى براى خود اجاره کرد.

فرداى روزى كه به دمشق می‌رسد، بنا به توصيه‏ى دوستان، نامه‏اى می‏نویسد و مشخصات خود و محل اتاق مسافرخانه را در نامه قيد كرده و به داخل صندوق پستی که‏ دوستانش شماره‏ى آن را در خیابان (حميديه) دمشق براى ارتباط با [شهيد] محمد منتظرى به او داده بودند، می‏اندازد و منتظر برقرارى تماس از سوی ایشان می‌شود، اما خبری از ایشان نمی‌شود. اين انتظار يك ماه طول كشيد.

شبى كه دیگر هیچ پولى نداشت و برای نماز به حرم حضرت زينب (س) رفته بود و بيرون حرم و پياده در خيابان راه مى‏رفت شخصی جلو می‌آید و برای فرداى آن شب قرارى در کافه‌ای نزديك خيابان حميديه می‌گذارد. در آنجا برای اولین بار با آقای مهندس غرضى با نام مستعار حیدری دیدارمی‏کند.

ایشان شرایط اقامت سردار را در کنار حرم حضرت زینب (س) فراهم می‌کند ارتباط و ملاقات با آقاى حيدرى باعث شد كه سردار صفوی با آقای علی جنتى نیز آشنا شود و با ايشان ارتباط برقرار کند. مدتى بعد از ساکن شدن در آن خانه، آقاى احمد فضائلی هم از ایران آمده و به سردار ملحق می‌شود.

آموزش جنگ‏هاى چريكى

بعد از ماه رمضان آقاى حيدرى يك دوره كلاس‏هاى مختلف سياسى و روش‌های مقابله و مبارزه با ساواك را توسط خودشان براى سردار صفوی و آقای فضائلى گذاشت و آموزش‌های چريكى و ساختن انواع بمب‏هاى دست‌ساز و مواد منفجره را در یکی از اردوگاه‌های فلسطينى اطراف سوريه براى آن‏ دو نفر ترتيب داد.

كلاس تاريخ سياسى ايران و اسلام را خود ایشان تدريس مى‏كرد. هم‏چنين آموزش‏هايى در ارتباط با روش‏هاى بازجويى ساواك بود كه در صورت دستگير شدن چگونه بايد از عهده‌ی سؤالات ساواكى‏ها برآيند و چه بگويند و چه نگويند.

حضور در جنوب لبنان و جنگ با اسراييل

بعد از اتمام دوره‏ آموزشى كه نزديك به يك ماه طول كشيد، آقاى حيدرى، سردار صفوی و آقای فضائلى را با ماشين به جنوب لبنان برد. بعد از رسیدن به لبنان به يكى از مقرهای فلسطينى‏ها واقع در شهر بيروت وارد شده و آقای حيدرى آن دو را به نيروهاى مستقر در قرارگاه معرفى می‌کند.

بعد از بازدید از خطوط جبهه‏ى نيروهاى مسلمان لبنانى به طرف شهرهاى صور و صيدا حركت كرده و در جبهه‏اى به نام نبطيه مستقرشده‏ و به يك واحد فلسطينى از سازمان الفتح معرفى شدند.

نيروهاى مبارز سازمان الفتح بر انجام آموزش‏ها و تاکتیک‌های نظامى و چريكى تأكيد بسيار داشتند، على‏الخصوص در جبهه‌ی ليتانى و نبطيه كه خط مقدم جبهه‏ى جنگ با اسراييلى‏ها بود.

سردار و آقاى فضائلى در واحد خمپاره‌انداز 81 ميلى‏مترى همين جبهه‏ ليتانى خدمت مى‏كردند و شب‌ها نيز به مدت 3 ساعت در باران شديد و وضعيت خيلى سخت نگهبانى مى‏دادند.

سفر به فرانسه

با اوج‌گیری نهضت امام خمينى (ره) در سال 57 در ایران و آغاز حركت مردم عليه رژيم شاه و شروع اعتصابات، راهپيمايى‏ها و اعتراضات مردمى در همین سال، اخبار اين حوادث و رویدادها، به لبنان مى‏رسيد.

در مهرماه خبر حركت امام (ره) از عراق به كويت رسيد، كه در پی ممانعت دولت كويت از ورود ايشان به آن كشور، امام خمينى (ره) به فرانسه حركت كردند.

در اینجا بود كه سردار صفوی و آقای فضائلى از دوستان فلسطينى خود خداحافظى كردند. آقاى حيدرى مقدمات بازگشتشان از لبنان به سوريه را فراهم ساخت.

در سوریه آقاى على جنتى، مقدمات سفرشان را به فرانسه مهيا ساخت. بلیت هواپيما براى سردار صفوی و آقای فضائلى تهيه كرد. در فرودگاه اورلى پاريس، آقاى مهندس غرضى به استقبالشان می‌آید. بعد از ملاقات با ايشان به منزلى كه از قبل پیش‌بینی شده بود رفتند و چند روز هم در پاريس ماندند تا اينكه به نوفل‌لوشاتو كه يك روستاى آباد و باصفا در حدود 45 كيلومترى شهر پاريس بود، منتقل شدند.

اولين ديدار با امام خمينى (ره)

سردار صفوی از اولین دیدارش با امام خمینی (ره) چنین می‌گوید:

موقع ظهر وارد منزل مسكونى امام (ره) شدم. ايشان به اتفاق همراهان براى اقامه‏ى نماز ظهر و عصر آماده مى‏شدند. وقتى امام خمينى (ره) را ديدم، حالتى به من دست داد كه در طول زندگى و عمرم آن لحظه را هرگز فراموش نمى‏كنم.

نورانيت چهره‏ حضرت امام، حالت چشم‏ها، قد رشيد و جذابیت سيماى ايشان، مرا غرق وجودشان ساخت. وقتى دست ايشان را بوسيدم بى‏اختيار گريه كردم، گريه‏اى از ته دل با تمام وجود و شیفتگی، از شدت گريه (كه از سر شادى بود) كنترل خود را از دست داده بودم.

آموزش نظامى در اصفهان

به محض ورود به اصفهان و استقرار در مكانى مناسب به جذب جوانان مبارز و انقلابى ‏اصفهان پرداختند و آنچه  در خصوص انفجارت و تخریب در سوریه و لبنان تعلیم‌دیده بودند به آن‌ها آموزش مى‏دادند.

آموزش‏ روش ساختن بمب دستى با دیگ زودپز و مواد منفجره و همچنین آموزش ساختن بمب دستى كه با كلرات پتاسيم و عناصر ديگر انفجارى و با كمك يك سه راهى لوله آب ساخته مى‏شد و در تخريب‏ها به كار گرفته مى‏شد.

از دیگر اقداماتی كه انجام مى‏دادند در شب‌های حکومت‌نظامی در اصفهان با كمك يك يا دو نفر از دوستان و با يك دستگاه موتورسيكلت‏ و اسلحه‌ی كلاشينكفی‏ که تهیه‌کرده بودند را برمى‏داشتند و دستمال چفيه را به صورت بسته و در خيابان‏ها و کوچه‌ها به كمين نيروهاى نظامى مى‏نشستند و به محض اينكه خودروهاى ارتشى مى‏رسيدند به طرف چرخ‏هاى آن‌ها شليك مى‏كردند و نظامی‌ها به وحشت مى‏افتادند.

تشكيل كميته‏ ى دفاع شهرى در اصفهان

در روز 23 بهمن با كمك مردم و جوانان انقلابى ساختمان مركزى ساواك اصفهان را به اشغال درآورند. با تصرف اين ساختمان و استقرار نيروها در آنجا اولين تشكيلات كميته‏ى دفاع شهرى به‏ وجود آمد.

با سازمان‌دهی و تقسیم‌بندی نيروها از مراكز حساسى چون صدا و سيما، نيروگاه‏هاى برق، تصفيه‏خانه‏هاى آب شهرى و حتی با هماهنگى [شهيد] صياد شيرازى به علت نبودن سربازان در پادگان‏ها از زاغه‏هاى مهمات ارتش و ديگر مكان‏ها به دفاع و نگهبانى پرداختند.

تأسیس سپاه پاسداران

يحيي رحیم صفوی از اولین روزهای انقلاب در کمیته دفاع شهری به عنوان فرمانده عمليات كميته نقش مهمی را ايفا كرد.

با تأسیس سپاه پاسداران، به عنوان يكي از مؤسسین آن در مسئولیت‌های فرماندهي عمليات سپاه اصفهان و با شروع غائله كردستان به عنوان فرمانده عمليات سنندج و فرمانده سپاه كردستان به مقابله با ضد انقلاب پرداخت.

آغاز جنگ تحمیلی

با آغاز جنگ تحميلي و شروع عمليات در جنوب كشور، به عنوان معاونت عملياتی منطقه جنوب، سپس معاون عمليات كل سپاه، فرمانده نيروی زميني سپاه و جانشین فرماندهی كل سپاه انجام وظيفه كرد و در اواسط سال 76 از سوی فرمانده معظم كل قوا (مدظله‌العالی) به عنوان فرمانده كل سپاه منصوب شد.

خاطرات سرلشكرصفوی درباره بعضی ازچهره‌های خاص جنگ